ur. 5 XI 1802 r. w Schafstädt k. Merseburga (Saksonia-Anhalt). Ojciec Eberhard był zawodowym oficerem. Po ukończeniu gimnazjum w Merseburgu studiował prawo w Lipsku i Halle. W 1829 r. został asesorem sądowym, w 1833 r. sędzią kryminalnym w Halle, w 1835 r. dyrektorem sądu krajowego w Querfurcie, a w 1839 r. w Torgau. W 1846 r. został powołany na naczelnego prokuratora sądu kryminalnego w Berlinie. Był członkiem pruskiego zgromadzenia narodowego w 1848 r. Karnie przeniesiony na wiceprezydenta wyższego sądu krajowego dla Górnego Śląska w Raciborzu. W latach 1862-1872 deputowany do Północnoniemieckiego, a później do Niemieckiego Reichstagu. Utrzymywał dobre stosunki z katolickim klerem. Był szykanowany służbowo za swoje demokratyczne przekonania. Za deklarowaną przychylność okazywaną ruchowi maltuziańskiemu (Tomasz Malthus - twórca teorii o konieczności ograniczenia rozrodczości) został w 1867 r. usunięty ze służby. Wtedy przeniósł się z Raciborza do Berlina, gdzie został przewodniczącym Stowarzyszenia Filozoficznego. Jako filozof reprezentował poglądy realizmu. W latach 1869-1883 wydał 90 tomów (320 zeszytów) „Philosophische Bibliothek oder Sammlung der Hauptwerke der Philosophie alter und neuer Zeit” („Biblioteka filozoficzna albo zbiór głównych dzieł filozofii starych i nowych czasów”). Był wydawcą i tłumaczem 19 dzieł filozoficznych i prawniczych Arystotelesa, Grotiusa, m.in. „Drei Bücher über das Recht des Krieges und des Friedens” („Trzy księgi o wojnie i pokoju”), Kanta (m.in. „Krytyka czystego rozumu”), Leibniza i Schleiermachera. Wykaz bibliograficzny obejmuje także 65 wydanych dzieł i tłumaczeń, uzupełnionych objaśnieniami: Arystotelesa, Cycera, Fichtego, Kanta, Kartezjusza, Leibniza, Platona, Spinozy, i in. Twórczość oryginalna dotyczy sfery prawa i filozofii. Wśród 35 dzieł warto wymienić przykładowo: „Das Preußische Civil-Prozeß-Gesetz vom 21. Juli 1846” („Pruskie prawo postępowania cywilnego z 21 VII 1846”) - Berlin 1847; „Die Grundrente in ihrer Beziehung zur sozialen Frage” („Renta gruntowa i jej relacja do problemów socjalnych”) - Neugarten 1850; „Die Philosophie des Wissens” („Filozofia wiedzy”) - Berlin 1963; „Über die Unsterblichkeit. Ein philosophischer Versuch” („O nieśmiertelności - Eksperyment filozoficzny”) - Berlin 1865; „Die parlamentarischen Formen in der evangelischen Kirche” („Formy parlamentaryzmu z kościele ewangelickim”) - Berlin 1878 czy „Über die Anwendbarkeit der mathematischen Methode auf die Philosophie” („O zastosowaniu metod matematycznych w filozofii”) Berlin 1883. Zmarł 20 X 1884 r. w Berlinie.

Paweł Newerla