Ur. 16 XII 1879 r. Syn znanego raciborskiego fabrykanta wódek i likierów, Josefa Böhma. Wybitny lekarz, międzynarodowej sławy chirurg ortopeda. Uczęszczał do raciborskiego gimnazjum, gdzie zdał maturę. Następnie studiował medycynę w Berlinie, Wrocławiu i Monachium, specjalizując się w nowym ówcześnie kierunku - ortopedii. Po ukończeniu studiów odbył w Monachium służbę wojskową, po której otrzymał pięcioletni kontrakt na pracę w renomowanym szpitalu w Bostonie. Po powrocie do kraju podjął współpracę ze znanymi specjalistami ortopedami, profesorami Hoffa i Schütz, co pozwoliło mu dopełnić i ugruntować swoją wiedzę. Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany i jako lekarz wojskowy miał za zadanie organizowanie lazaretów wojskowych na froncie wschodnim. W 1915 r. otrzymał zadanie zorganizowania i kierowania lazaretem dla żołnierzy po wszelkiego rodzaju amputacjach w Jacobsberg-Allenstein. Zajmowano się tutaj nie tylko rehabilitacją żołnierzy po amputacjach, ale uruchomiono także warsztaty, które produkowały wszelkiego rodzaju protezy pomysłu Böhma. Opracował on także pionierskie metody ćwiczeń dla inwalidów z protezami, które pozwalały wielu z nich powrócić do normalnego życia zawodowego. Jego praca wzbudzała powszechne uznanie, co też przejawiało się w wielu dowodach wdzięczności i podziwu. W 1916 r. został przeniesiony do Berlina, gdzie w części zamku w Charlottenburg, którą udostępniła mu para cesarska (szczególnie cesarzowa była zafascynowana pracą i osiągnięciami Böhma, popierając go na wszelkie sposoby) otworzył centralny lazaret, kontynuując swoją pracę. Po I wojnie światowej prowadził kursy, wykłady i odczyty dla lekarzy ortopedów z wielu krajów Europy i Ameryki. Był też członkiem honorowym wielu stowarzyszeń i instytucji naukowych, autorem wielu, stojących na najwyższym poziomie naukowym, rozpraw i opracowań. Max Böhm zmarł nagle na nieuleczalną chorobę w maju 1936 r. Kondukt pogrzebowy prowadził jego 84-letni wówczas ojciec Josef Böhm.

Piotr Sput