Nowe życie Grzegorza. Po 40 latach wyszedł z bezdomności

Metamorfoza

Nadeszła środa. Personel szpitala wiedział o wszystkim. Wypis już czekał. - Przywiozłam panu Grzegorzowi koszulę oraz buty męża. Spodnie, skarpetki i bieliznę dostał nowe. Marynarkę od naszych przyjaciół - wymienia pani Urszula. Gdy Grzegorz się wykąpał, przygotował i ubrał, to pielęgniarki go nie rozpoznawały. Inny człowiek. Wsiedli do samochodu. Kierunek? Gorzyce. - Miałem stracha, żeby iść na ten odwyk - przyznaje Grzegorz. Na miejscu - w ośrodku leczenia uzależnień - wszyscy ciepło go przyjęli. Ale nerwy były. - Nie umiałem sobie kąta znaleźć. Pytali mnie: „co taki nerwowy chodzisz”. A ja: „macie papierosa, to dajcie”. I paliłem papierosa za papierosem. Dopiero na wieczór przyszedł spokój - mówi o przełomowym momencie Grzegorz.

To był początek

W ośrodku leczenia uzależnień Grzegorz spędził sześć tygodni. Mógł od razu zacząć terapię, bo już pobyt w szpitalu traktowano jako detoks. Przez cały ten czas pani Urszula wraz z mężem Krzysztofem odwiedzali go systematycznie, dowożąc niezbędne zakupy i nieustannie wpierając go w terapii. - Od początku miałam świadomość, że jeśli chcę pomóc panu Grzegorzowi, to muszę doprowadzić sprawę do końca. Przecież to jest człowiek. Trzeba postępować odpowiedzialnie - podkreśla wodzisławianka.

Grzegorz wytrwał na odwyku, a po sześciu tygodniach trafił do Domu Towarzystwa Pomocy im. Świętego Alberta przy ul. Rzecznej w Wodzisławiu Śląskim. W międzyczasie pani Urszula pomogła wypełnić i złożyć Grzegorzowi dokumenty o przyznanie świadczeń dla osoby niepełnosprawnej. Dzięki nim będzie mógł podjąć pracę. Wodzisławianka analizuje także kolejne działania, które pozwolą mu się usamodzielnić. Spotyka na swojej drodze ludzi, którzy twierdzą, że to się nie uda, że alkoholik zostanie alkoholikiem, a bezdomny bezdomnym. Nie osłabia to jej ducha walki o przyszłość Grzegorza, chce udowodnić, że niemożliwe jest możliwe! - Teraz najważniejsze to załatwić panu Grzegorzowi pracę i mieszkanie. Bo jeśli znów trafi na ulicę, to koniec. Poza tym praca człowieka pionuje i uszlachetnia. Daje dodatkowe poczucie wartości. A wszystko to jest panu Grzegorzowi potrzebne - podkreśla pani Urszula. A co na to sam zainteresowany? - Bez roboty to ja bym się zanudził - mówi wprost. Widać, że perspektywa zatrudnienia go cieszy.