Racibórz zawsze wierny
Najstarszą i najtrwalszą instytucją Raciborza jest Kościół katolicki. Nie wiemy dokładnie kiedy chrześcijaństwo przyszło na nasze raciborskie ziemie, nie ma bowiem dokładnej daty „chrztu Raciborza”; był to raczej proces stopniowy. Jeżeli jednak w 1060 r. była już na Starej Wsi kapliczka św. Mikołaja, a parafia Wniebowzięcia NMP może się powołać na datę 1205 r., znaczy to, że Kościół 800 lat temu był już w Raciborzu zadomowiony.
W najgłębszej nocy stalinizmu 13 kwietnia 1951 r. przybył do Raciborza z wizytą prymas Tysiąclecia ks. Stefan Wyszyński. Zgotowano mu entuzjastyczne przyjęcie. Grupa młodzieńców w pewnej chwili uniosła samochód z siedzącym w nim Arcybiskupem. Następnie Ks. Jan Haida powitał go płomiennymi słowami w odrestaurowanym już wtedy kościele farnym. Ks. Stefan Wyszyński był wyraźnie wzruszony serdecznym przyjęciem.
Przed obchodem tysiąclecia chrztu Polski odbyła się peregrynacja kopii obrazu Matki Bożej Częstochowskiej po polskich parafiach. W 1965 r. obraz Królowej Polski przybył do Raciborza. Przywitano Maryję 19 czerwca z ogromnym entuzjazmem na rynku wypełnionym wiernymi. W następnych dniach obraz obchodził wszystkie parafie raciborskie, wszędzie tłumnie witany. Uroczystości peregrynacji były jawnym znakiem sprzeciwu narodu wobec usiłowań ateizacji społeczeństwa w PRL-u.
Msza święta na stadionie 1 maja 1981 r.
Ruch solidarnościowy w 1981 r. obudził w ludziach poczucie wolności i godności. W Święto Pracy, 1 maja tegoż roku, po raz pierwszy w socjalistycznej Polsce nie było pochodu robotniczego, lecz na stadionie miejskim odprawiono mszę św. Zgromadziła ona ok. 30 tys. uczestników. Ks. bp Antoni Adamiuk z Opola wygłosił płomienne kazanie. Organizatorami byli ks. Pieczka oraz przewodniczący solidarności Andrzej Markowiak.
Komentarze
