Wtorek, 9 lipca 2024

imieniny: Lukrecji, Weroniki, Anatolii

RSS

Dawno niewidziane tłumy, czyli Kler w Kinie Bałtyk. Czy było warto? (subiektywnie)

01.10.2018 07:00 | 23 komentarze | żet

Od piątku 28 września do niedzieli 30 września 1600 widzów obejrzało w Kinie Bałtyk film Kler. Wiele wskazuje na to, że najnowsze dzieło Wojciecha Smarzowskiego zbliży się oglądalnością do rekordowych produkcji z minionych lat - Harry'ego Pottera, Władcy Pierścieni czy Pasji.

Dawno niewidziane tłumy, czyli Kler w Kinie Bałtyk. Czy było warto? (subiektywnie)
Kino Bałtyk tuż przed seansem filmu "Kler" w niedzielę 30 września (godz. 17.20).
Wiesz coś więcej na ten temat? Napisz do nas

Gdy zobaczyłem zapowiedź "Kleru", pierwszym skojarzeniem jakie przyszło mi do głowy był "Botoks". Odniosłem wrażenie, że reżyser Wojciech Smarzowski wrzucił do jednego filmu wszystkie patologie spotykane w Kościele, tak samo jak wcześniej Patryk Vega zrobił to ze służbą zdrowia. Oczywiście spodziewałem się, że film Smarzowskiego będzie lepszy - od narracji począwszy, na kreacjach aktorskich Gajosa, Więckiewicza, Jakubika i Braciaka skończywszy. W tych rachubach się nie zawiodłem, co nie zmienia faktu, że "Kler" jest dziełem skrajnie tendencyjnym, przedstawiającym Kościół Katolicki w Polsce jako organizację przeżartą grzechem do cna (i właśnie tej tendecyjnności dotyczy niniejszy komentarz, a nie filmu jako dzieła sztuki).

Alkoholizm, antysemityzm, chciwość, handel dziećmi do adopcji (?), hipokryzja, intryganctwo, korupcja, nakłanianie do aborcji, pedofilia, rozpusta, sadyzm, szantaż, żądza władzy - tym wszystkim parają się ludzie kościoła w filmie Smarzowskiego. Tym i niczym innym. Przez ponad dwie godziny. Rozdźwięk pomiędzy rzeczywistością "Kleru", a rzeczywistością znaną mi z życia chociażby mojej parafii, wywołuje we mnie głęboki niesmak i wzbudza poczucie niesprawiedliwości (nie sądzę, aby parafia NSPJ w Raciborzu była jedyną, w której posługę pełnią dobrzy i mądrzy księża, bez "sakramentalnego" cennika).

Podejrzewam, że wszystkie patologie, którymi przesycony jest "Kler" występują w Kościele. Jestem wdzięczny, że nie było mi dane zetknąć się z nimi. Głęboko wierzę w potrzebę otwartej dyskusji, która doprowadziłaby do wyrugowania negatywnych zjawisk z życia Kościoła. Wojciech Smarzowski dysponuje talentem, który mógłby stać się impulsem do rozpoczęcia takiego dyskursu. Jednakże pokazując Kościół wyłącznie przez pryzmat ohydy, sam zrezygnował z doniosłej roli, którą mógł na tym polu odegrać. "Kler" jest dobrze nakręconą i świetnie zagraną, ale jednak tylko jednostronną agitką, przedstawiającą wizję Kościoła zbieżną ze światopoglądem twórców, ale daleką od złożonej rzeczywistości.

Przeciwnicy Kościoła pieją z zachwytu nad "Klerem", ale naprawdę trudno mi wyobrazić sobie sytuację, aby osoba wierząca po obejrzeniu tego filmu doznała olśnienia i przestała chodzić do kościoła. "Kler" ma szanse zostać klasykiem*, ale wyłącznie w środowisku zdeklarowanych przeciwników Kościoła, którzy upatrują w tej instytucji źródła wszelkiego zła. Reakcją wiernych będzie raczej modlitwa - za proboszcza, za parafian, za papieża, za Kościół. Modlitwa, od której wszystko zależy.

Wojtek Żołneczko


*Jedynie kapitalna kwestia "Złoty, a skromny" może przebić się do codziennego języka.