ur. 28 VIII 1892 r. w Raciborzu. Jego ojciec był radnym miejskim. W 1921 r. poznał w Berlinie Gustawa Landauera, pisarza o poglądach anarchistycznych, pod którego wpływami pozostawał. Jako przeciwnik służby wojskowej udał się w 1914 r. do Szwecji, Finlandii oraz Norwegii, gdzie był aresztowany. W 1919 r. wrócił do Niemiec i został redaktorem tygodnika „Der Syndikalist” („Syndikalista”). Współtworzył „Międzynarodowe Stowarzyszenie Robotnicze”. Po dojściu do władzy narodowych socjalistów w 1933 r. przeniósł się do Francji. Brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej po stronie anarcho-syndikalistów. Przeciwnik leninizmu i stalinizmu. W 1942 r. udał się do Meksyku. Od 1949 r. odbył liczne podróże naukowe, w trakcie których wygłaszał wiele odczytów. W latach 1963-1966 był ekspertem oświatowym Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie. Publikował liczne prace po niemiecku, szwedzku, hiszpańsku i angielsku. Jego bibliografia obejmuje prawie 30 dzieł, m.in.: „Gustav Landauer, Revolutionens filosof” („Gustaw Landauer, filozof rewolucji”) - Stockholm 1919 r.; „The workers and peasants of Russia and Ukraine; how do you live?” („Robotnicy Rosji i Ukrainy - jak żyją?”) - Chicago 1920, 1922 r. (wydania niemieckie: 1920, 1921, 1979 r.); „Sacco und Vanzetti: Zwei Opfer amerikanischer Dollarjustiz” („Sacco i Vanzetti - dwie ofiary amerykańskiej sprawiedliwości dolarowej”) - Berlin 1927, 1977 r.; „El socialismo libertario” („Wolny socjalizm”) - El Habana 1950 r.; „Stalinismus und Anarchismus in der spanischen Revolution oder Bruno Frei und die Methode der Denunziation” („Stalinizm i anarchizm podczas rewolucji hiszpańskiej albo Bruno Frei i metoda denuncjacji”) - Berlin 1976 r. Jego autobiografia: „Vorsicht Anarchist! Ein Leben für die Freiheit” („Uwaga - Anarchista! Życie dla wolności”) w latach 1977-1982 doczekała się czterech wydań. Zmarł 1 I 1984 r. w Monachium.

Paweł Newerla