ur. 13 II 1903 r. w Kluczborku. W latach 1923-1925 studiował w wyższej szkole technicznej we Wrocławiu, następnie przeniósł się jednak na Uniwersytet Wrocławski. Na podstawie dysertacji „Das Ende der Lausitzer Kultur in Schlesien” („Końcowy okres kultury łużyckiej na Śląsku”) uzyskał w 1928 r. doktorat z filozofii. W 1929 r. powołano go na kierownika „Oberschlesische Provinzialdenkmalpflege für Kulturgeschichtliche Boden-Altertümer” (Ochrona zabytków Prowincji Górnośląskiej w zakresie kulturowo-historycznych gruntowych zabytków starożytnych). Był to urząd, przemianowany później na „Landesamt für Vorgeschichte Oberschlesiens” (Urząd krajowy dla prehistorii Górnego Śląska), powołany w Raciborzu przez administrację samorządową prowincji górnośląskiej, również mającą swoją siedzibę w Raciborzu. Poza wykonywaniem czynności czysto urzędniczych prowadził przede wszystkim bardzo szeroko zakrojone badania archeologiczne. Wyniki badań i działalności były publikowane w licznych pracach, jak „Tätigkeitsbericht der Arbeitsgemeinschaft für oberschlesische Ur- und Frühgeschichte” („Sprawozdanie z działalności zespołu roboczego dla prehistorii Górnego Śląska”) - 1932 r.; „Die urgeschichtliche Besiedlung des Kreises Ratibor” („Osadnictwo prehistoryczne w powiecie raciborskim”) - 1932 r., „Die vor- und frühgeschichtliche Besiedlung der Kreise Ratibor und Leobschütz” (Osadnictwo prehistoryczne w powiatach raciborskim i głubczyckim”) - 1932 r., „Urgeschichte des Dorfes Gr.-Peterwitz, Kr. Ratibor” („Prehistoria wsi Pietrowice Wielkie w powiecie raciborskim”) - 1931 r., „Brandgräber der nordischen Steinzeit” (Groby ciałopalne nordyckiej epoki kamiennej”) - 1934 r., „Der berühmte Siedlungsplatz an der Wallfahrtskirche und der Landeswarte von Ratibor-Ottitz” („Słynna osada w pobliżu kościoła pątniczego i obserwatorium geofizycznego w Raciborzu-Ocicach”) - 1932 r. czy „Der Bronzeschatzfund von Sudoll” („Znalezisko skarbów z epoki brązu w Sudole”) - 1933 r. Istotną wartość naukową ma „Zur Vorgeschichte von Oberschlesien” („O prehistorii Górnego Śląska”), wydana w 1943 r. w Katowicach. Po 1945 r. osiedlił się w Niemczech i od 1947 r. był konserwatorem słynnego „Germanisches Museum” (Muzeum germańskie) w Norymberdze. Po przejściu w stan spoczynku osiadł w Erlangen i tam zmarł 19 VII 1973 r.

Paweł Newerla