ur. 25 XII 1932 r. w Miechowicach. Syn Heleny i Jerzego, ksiądz, od 1985 r. Prałat Jego Świętobliwości. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Nysie, 17 VI 1956 r. wyświęcony w opolskiej katedrze Podwyższenia Krzyża Świętego, potem wikary w parafii Św. Franciszka w Zabrzu i proboszcz kościoła WNMP w Kietrzu, od 1974 r. kierował parafią miejską w Raciborzu. Magister historii Kościoła po studiach na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Stał na czele największej parafii w Raciborzu, w najtrudniejszym okresie stanu wojennego, w mieście, w którym mieszkali zarówno Ślązacy, jak i repatrianci z Kresów Wschodnich. Miał dar zjednywania ludzi, przez co życie społeczne i kulturalne miasta w dużym stopniu skupiało się przy kościele w Rynku - w wybudowanym przez ks. Pieczkę domu katechetycznym przy ul. Szewskiej. Swoje miejsce znalazły tu Klub Inteligencji Katolickiej i ruchy młodzieżowe. Otaczał opieką działaczy podziemia, w tym Solidarności, umiał współpracować z władzami komunistycznymi, z którymi podpisał m.in. w 1988 r. porozumienie o przystąpieniu do odbudowy kaplicy zamkowej p.w. Św. Tomasza z Canterbury, którą chciał przywrócić dla potrzeb kultu. Niekwestionowany autorytet moralny i duchowy, charyzmatyczny duszpasterz, znany w całym Raciborzu lat 70., 80. i 90. XX w. Na przełomie lat 80. i 90. ciężko zachorował. Mimo licznych zabiegów i postępującego osłabienia nadał pełnił aktywną posługę kapłana i proboszcza. Zmarł 19 VI 1991 r. Na cmentarz Jeruzalem odprowadzały go tysiące raciborzan. Rada Miasta nazwała jego imieniem skwer przy kościele farnym. Tam też znajduje się tablica pamiątkowa mu poświęcona. W 2001 r., w 10. rocznicę śmierci, ukazała się obszerna biografia ks. Pieczki autorstwa Ryszarda Frączka.

Grzegorz Wawoczny