ur. 15 VI 1867 r. we Wrocławiu. Po studiach prawniczych w Jenie i Halle został referendarzem sądowym w Korfantowie. W 1903 r. odbył długą podróż studyjną po Węgrzech, Chorwacji i Bośni. Następnie został sędzią w Raciborzu, skąd przeniesiono go na stanowisko dyrektora sądu okręgowego w Berlinie. Jego wykaz bibliograficzny, obejmujący 15 pozycji, zawiera m.in. kilka zbiorów opowiadań i legend, powieści i dramatów oraz rozprawy z zakresu polityki i prawa, aby wymienić: „Schlesische Dorfgeschichten” („Opowiadania ze śląskiej wsi”) - Schweidnitz 1903; „Grodzisko, das wilde Lied von Oberschlesien” („Grodzisko - nieokrzesana pieśń o Górnym Śląsku”) - Breslau 1935. Dramaty to m.in.: „Die Mädchen von Kosel” („Dziewczęta z Koźla”) - Breslau 1925 czy „Graf Wildhanns Speeth”, „Hrabia Wildhanns („dziki Jasio”) Speeth”; zaś wśród powieści warto wymienić: „Der Polski Krol” („Polski król”) - Breslau 1925, „Richter Wichura” („Sędzia Wichura”) - Breslau 1928; „Die Straße des Unrechts” („Droga bezprawia”) - München 1939 oraz „Die Liebespost” („Listy miłosne”) - Breslau 1943. Traktaty prawnicze i polityczne obejmują m.in.: „Der progressive Strafvollzug in Ungarn, Kroatien und Bosnien” („Postępowe wykonywanie kary na Węgrzech, w Chorwacji i Bośni”) - Berlin 1904; „Der deutsche Anspruch auf Oberschlesien” („Niemieckie roszczenia do Górnego Śląska”) - Kattowitz 1920 czy „Der Justizstreik in Oberschlesien während der Besatzungszeit” („Strajk wymiaru sprawiedliwości w okresie plebiscytu”) - Berlin 1934. Zmarł 25 I 1945 w Juszczynie koło Środy Śląskiej.

Paweł Newerla