Ur. 10 X 1888 r. w Babicach (obecnie w gminie Nędza). Po ukończeniu szkoły ludowej ten oczytany samouk został zatrudniony w „Nowinach Raciborskich”. Z Raciborza udał się do Bytomia; tam zaczął pisać w redakcji „Katolika”. Żywy umysł, żywy charakter, iskra społecznikowska. Związany z Towarzystwem Alojzjanów. W latach 1906-1908 odbywał praktykę dziennikarską w „Gazecie Opolskiej”; stamtąd przeniósł się ponownie do redakcji „Katolika”. Czynny w Kasynie Polskim i Towarzystwie Młodzieży Kupieckiej w Poznaniu. Autor odczytów o treści narodowej. Prowadził kursy pisowni polskiej. Dużo publikował w „Katoliku”, „Nowinach Raciborskich”, „Gazecie Opolskiej”, w gazetach poznańskich. Pasjonował się historią ojczystą, zwłaszcza dziejami Śląska. W 1911 r. wydał „Historię handlu i przemysłu na Górnym Śląsku”; w rok później opublikował dwie książki: „Historia Raciborza i okolicy” oraz „Historia Opola i okolicy”. W okresie I wojny (1914-18) zawędrował na Litwę, później mieszkał we Francji; stamtąd - w czasach już spokojnych, powrócił do Bytomia, do „Katolika”. Społecznie aktywny w akcji plebiscytowej i Organizacji Polsko-Katolickiej jako jej sekretarz. W 1925 r. gdy zlikwidowano bytomskiego „Katolika”, przeniósł się do tzw. polskiej części Górnego Śląska - tam pracował jako redaktor „Katolika Polskiego”. W okresie II wojny światowej przebywał w Piotrowicach k. Katowic; wegetował bezczynnie - jednak uniknął represji. Po zakończeniu wojny, schorowany, znalazł zatrudnienie w redakcji „Gościa Niedzielnego” (wraz z ks. A. Siemienikiem). W swoich publikacjach nadal ujawniał wiele przyczynków do dziejów Śląska. W 1946 r. powrócił w rodzinne strony. Zmarł nagle 30.12.1950 r. na dworcu kolejowym w drodze do Katowic.

Benedykt Motyka