Gertruda Skowronek urodziła się 19 grudnia 1918 r. w Radlinie. Była córką Józefa i Wiktorii (z domu Konieczny) Szostków, którzy wychowali ją w duchu patriotycznym. Była harcerką, która ukończyła kurs przysposobienia obronności kraju dla drużynowych ZHP. Podczas wojny razem z mężem zaangażowała się w działalność konspiracyjną. Gertruda była m.in. łączniczką pomiędzy Inspektoratem Rybnickim a Okręgiem Śląskim ZWZ/AK. W domu Skowronków odbywały się potajemne spotkania Polaków. Bywali na nich m.in. Wilhelm Wawrzyńczyk, współorganizator ruchu oporu na terenie dawnego powiatu rybnickiego oraz Jan Szulik, były poseł na Sejm. W trakcie spotkań, przez nielegalny odbiornik radiowy słuchali polskojęzycznych wiadomości z Londynu oraz gromadzili i rozdzielali pieniężne ofiary dla najbiedniejszych Polaków pokrzywdzonych przez okupanta. 12 kwietnia 1942 r. Wilhelm Wawrzyńczyk przeprowadził w domu Skowronków odprawę dowódców kompanii i plutonów z podległego mu terenu. Wkrótce po zakończeniu odprawy, około godz. 23.30 Niemcy wdarli się do domu Skowronków. Po przeprowadzonej rewizji małżeństwo zostało aresztowane. Ofiarą aresztowania padła również nauczycielka Maria Olszewska, która przebywała razem z nimi. Gertrudę i Erwina przewieziono do więzienia w Rybniku. Po sześciu tygodniach przebywania w rybnickim więzieniu została wywieziona do Wodzisławia Śl. Następnie, 11 lipca otrzymując nr 8573, trafiła do obozu w Auschwitz. Zachorowała tam na tyfus. 28 stycznia 1943 r. w wieku 24 lat zmarła. Według wystawionego aktu zgonu przyczyną śmierci było zapalenie opłucnej.