Słodycze – gorzki smak reglamentacji (4)

Peerelowski blok miał udawać chałwę, wyroby czekoladopodobne – czekolady a oryginalne produkty Wedla czy Goplany  były dostępne często w opakowaniach zastępczych. Dominowały tzw. szyszki z preparowanego ryżu i karmelu, landrynki na wagę i oranżada w proszku, przed którą ostrzegano by nie spożywać jej bezpośrednio z torebki. Tych, którzy nie robili sobie nic z ostrzeżeń, można było poznać po języku.

W „Słodyczach” przy ul. Długiej Bolesław Stachow uwiecznił na swojej fotografii trzy uśmiechnięte młode dziewczyny, które znalazły tu pracę w listopadzie 1979 roku. Były to kierowniczka sklepu Lucyna Tymoń, jej zastępczyni Renata Wija (dziś Bugla) i Urszula Kampka. Pracownice Społem prezentowały swoje nowe jasnoróżowe fartuszki z wyhaftowanym na kieszonkach inicjałem pierwszej litery imienia.

Renata Bugla pamięta dość bogaty, jak na ówczesne czasy, asortyment sklepu. Czekolady z Wedla, bombonierki z Goplany i krajanka orzechowa „Michałki” z raciborskiego Ślązaka cieszyły się wśród raciborzan dużą popularnością. Do szczególnych rarytasów zaliczały się wtedy ciasteczka Delicje no i oczywiście kawa naturalna, której braki już wtedy były odczuwalne na rynku. Ponieważ kawę sprzedawano w „Słodyczach” dość długo bez reglamentacji, przed sklepem, od wczesnych godzin rannych ustawiały się kolejki. 

Większość towaru ze sklepu podlegała reglamentacji. W ciągu miesiąca na osobę można było dostać 100 g kawy, 250 g cukierków typu landryny i 100 g wyrobów czekoladowych.  Podobno uczniowie jednej z raciborskich szkół wysłali do Warszawy list, w którym zwracali uwagę na pewną niekonsekwencję wprowadzających reglamentację. Wskazywali na to, że jedna czekolada nie może im wystarczyć na cały miesiąc, bo ten ma 30 lub 31 dni a kostek w czekoladzie jest 28. List nie przyniósł oczekiwanych rezultatów, ale łasuchom przyszli z pomocą ci, którzy kartki na słodycze wymieniali chętnie w zamian za te na papierosy i alkohol.

„Słodycze” z Długiej pani Renacie przyniosły szczęście, bo właśnie w tym sklepie poznała swojego przyszłego męża, wtedy klienta, z którym jest szczęśliwa do dziś. Ostatnie kartki na „wyroby czekoladopodobne” zlikwidowano w marcu 1988 roku.

Po „Słodyczach” Społem otworzyło w tym samym lokalu perfumerię, której kierowniczką została Maryla Gabryś. W 1990 roku lokal przejęła Ryszarda Sikorska, która przez ponad dwadzieścia lat prowadziła tam również perfumerię.

Katarzyna Gruchot, zdjęcia archiwalne Bolesław Stachow, zdjęcia współczesne Jerzy Oślizły

Czytaj także inne odcinki:

• Bar Piccolo – włoskie pizze w raciborskim wydaniu
• Kawiarnia Pod Arkadami – słodkości w ludowym klimacie
• Winiarnia – procenty z demoludów
• Słodycze – gorzki smak reglamentacji
• Towarzystwo Miłośników Ziemi Raciborskiej – 30 lat przy ul. Długiej
• Ruch i Tonpress – papierosy na kartki i winyle z kolejki
• Biuro Wystaw Artystycznych – galeria sztuki współczesnej
• Kosmetyka i Higiena – raciborzanki w kolejce po urodę
• Perfumeria Jola – zapach eleganckiej kobiety
• Dom Mody Elegancja – francuski szyk i polska solidność
• Fotooptyka – przez różowe okulary
• Rzemieślnik – kryształy z Raciborza i gdańskie bursztyny
• DESA – Dzieła Sztuki i Antyki