Zmarł Tadeusz Jedynak - legenda "Solidarności"

Urodził się 16 kwietnia 1949 r. w Niesadnej koło Garwolina na Mazowszu. Absolwent płockiego Technikum Budowlanego (1970) i Wyższej Szkoły Ochrony Środowiska w Radomiu (2010). Karierę zawodową rozpoczynał w Warszawskim Przedsiębiorstwie Robót Instalacyjnych i Przemysłowych (1964-1968). Następnie pracownik Naftobudowy (1968-1972), jastrzębskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego (1972-1974) i kopalni "Manifest Lipcowy" (1974-1981).

Od 29 sierpnia do 3 września 1980 uczestnik strajku zakończonego podpisaniem Porozumienia Jastrzębskiego, trzeciego z tak zwanych porozumień sierpniowych. Wiceprzewodniczący Międzyzakładowej Komisji Robotniczej (MKR) NSZZ "Solidarność" Jastrzębie. Od 12 lutego 1981 r. członek Tymczasowego Prezydium Krajowej Komisji Porozumiewawczej, następnie członek Komisji Krajowej. Delegat na I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ "Solidarność". Od września 1980 do marca 1981 r. w rządowo-robotniczej komisji mieszanej zajmującej się problemami Śląska i górnictwa.

Współtwórca i członek zespołu redakcyjnego pisma Nasza Solidarność, biuletynu MKR Jastrzębie.Po ogłoszeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. zatrzymany. Internowany w Katowicach, Zabrzu-Zaborzu (od marca 1982 r.), Nowym Łupkowie (od maja 1982 r.) i ponownie w Katowicach (grudzień 1982 r.). Wydawca pisma internowanych Nasza Krata, uczestnik głodówek i innych akcji protestacyjnych. 23 grudnia 1982 r. zwolniony.

Od czerwca 1983 r. w ukryciu. Przewodniczący Regionalnej Komisji Wykonawczej Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, członek Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej Związku. 17 czerwca 1985 r. aresztowany w Warszawie, 11 września 1986 r. zwolniony na mocy amnestii. Później wielokrotnie zatrzymywany i skazywany na grzywny przez kolegium do spraw wykroczeń.

W lipcu 1988 r. wyjechał do Australii. Tam miesiąc później otrzymał wiadomość o wybuchu strajków robotniczych. Błyskawicznie wrócił i przedostał się na teren KWK "Manifest Lipcowy", by wesprzeć kolegów żądających przywrócenia pluralizmu związkowego i ponownej rejestracji "Solidarności", zdelegalizowanej przez komunistyczne władze 13 grudnia 1981 r. wraz z ogłoszeniem stanu wojennego. Konsekwencją strajków była lawina wydarzeń nazywana "przełomem roku 1989": obrady Okrągłego Stołu (z udziałem Tadeusza Jedynaka jako członka podzespołu górniczego), częściowo wolne wybory 4 czerwca i powołanie pierwszego niekomunistycznego rządu w Europie Środkowo-Wschodniej.

Sprawował mandat posła I kadencji (1991-1993) z listy NSZZ "Solidarność" i II kadencji (1993-1997) z listy Unii Pracy. Odznaczony przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie Kazimierza Sabbata Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988). W 2006 r. otrzymał Krzyż Komandorski tego orderu.