ur. 4 VI 1889 r. w Raciborzu. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Pilchowicach został nauczycielem w Kaletach w powiecie lublinieckim. Następnie studiował filozofię na uniwersytecie wrocławskim i tu w 1922 r. na podstawie dysertacji „Zur Geschichte der Einheitsschulidee insbesondere im Zeitalter des Philanthropinismus und Neuhumanismus” („O historii idei szkoły jednolitej w epoce filantropii i neohumanizmu”) uzyskał tytuł naukowy doktora filozofii. Został wtedy dyrektorem Wyższej Szkoły dla Chłopców i Dziewcząt w Lublińcu. Od 1925 r. w Grodkowie a w 1934 r. został przeniesiony do Gliwic. Był wydawcą kilku zbiorów podań i legend Górnego Śląska: „Sagen aus dem Stadt- und Landkreis Gleiwitz” („Legendy ziemi gliwickiej”) - Peiskretscham 1934 r.; „Volkssagen aus Oberschlesien” („Podania ludowe Górnego Śląska”) - Osterwieck 1938 r.; „Oberschlesischer Sagenspiegel” („Zwierciadło górnośląskich legend”) - doczekał się w latach 1939-1958 aż czterech wydań. Samodzielne dzieła to m.in.: „Ethik und Bodenreform - sozialethische Studien” (Etyka i reforma rolna - studia społeczno-etyczne”) - Oppeln 1925; „Die Pädagogische Akademie” („Akademia pedagogiczna”) - Oppeln 1925 r.; „Deutsche Bildung. Führer durch das deutschkundliche Lehrgut der Volkschule” („Niemiecka oświata - przewodnik po germanistycznym materiale nauczania szkoły podstawowej”) - Paderborn 1934 r. Zmarł 30 IV 1944 r. w Idzikowie k. Bystrzycy Kłodzkiej.

Paweł Newerla