ur. 5 I 1873 r. we Florencji. Przez kilka lat mieszkała z rodzicami w Rzymie. W wieku 21 lat wstąpiła do Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki. 20 lat pracowała jako nauczycielka we włoskich szkołach. Była dyrektorką jednej z nich na Sycylii. W 1922 r., wraz z kilkoma innymi Włoszkami, przyjechała do Polski. Osiadła w klasztorze w Różanymstoku przy granicy polsko-litewskiej. Prowadziła sierociniec dla dzieci dotkniętych wojną. W okresie międzywojennym założyła 9 wspólnot zakonnych salezjanek, zaś po zakończeniu II wojny światowej kolejnych 15. Zmarła w opinii świętości 30 VIII 1951 r. w klasztorze salezjanek w Pogrzebieniu (obecnie gmina Kornowac w powiecie raciborskim), gdzie spędziła ostatnie dni życia. Dochodzenie kanoniczne dotyczące jej życia i cnót otwarto w Kurii Diecezjalnej w Katowicach 3 V 1986 r. 26 IV 1989 r. na cmentarzu przy kościele parafialnym w Pogrzebieniu przeprowadzono ekshumację jej szczątków, które przeniesiono do grobowca pod krużgankami kościoła parafialnego. Proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym został zamknięty 13 I 1994 r. Był pierwszym w dziejach Archidiecezji Katowickiej. Akta przekazano do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie. Do grobu Sługi Bożej siostry Laury Meozzi pielgrzymuje wielu wiernych prosząc za jej wstawiennictwem o łaski.

Grzegorz Wawoczny