ur. 25 V 1857 r. na Ostrogu (obecnie dzielnica Raciborza). Dominikanin, historyk. 10 X 1875 r. wstąpił do zakonu dominikanów w Krakowie, jednak na skutek powołania do wojska zmuszony był przerwać tamtejsze studia. Śluby wieczyste złożył dopiero 25 II 1881 r., a święcenia kapłańskie przyjął 15 IV 1884 r. Przez pewien czas był magistrem braci zakonnych w Krakowie, by w 1893 r. zostać przeorem w Czortkowie, później w Złotym Potoku, a następnie subprzeorem w Żółkwi, proboszczem w Krotoszynie koło Lwowa, później w Jarosławiu. Uczył też do 1905 r. religii w szkołach. Pod wpływem ojca Sadoka Barącza, historyka zakonu dominikańskiego, z którym zetknął się w 1892 r. w Podkamieniu, zaczął gromadzić materiały do procesu beatyfikacyjnego dominikanki Eufemii (Ofki), księżnej raciborskiej. Temu zadaniu poświęcił wszystkie wolne chwile, korzystając z pomocy wielu znanych osób m.in. Józefa Rostka, animatora „Nowin Raciborskich”, księdza Hermana Schaffera, proboszcza parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Raciborzu. Sporządzane przez niego notatki przepisywała mu na czysto, posługując się ozdobną kaligrafią, jego siostrzenica. Chodziło o to, by móc je przedstawić na procesie beatyfikacyjnym w Rzymie. Rezultatem poszukiwań uczonego duchownego jest kilka wielkich tek materiałów, przechowywanych po dziś dzień w archiwum klasztoru dominikańskiego w Krakowie. Kruczek był wielkim czcicielem Maryi. W 1905 r. opublikował drukiem referat pt. „Cześć Najświętszej Panny na Szląsku” (w: Księdze pamiątkowej maryańskiej ku czci 50-lecia ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP, t. 2, cz. 2, Lwów 1905). Zmarł 7 IX 1917 r. na rodzinnym Ostrogu.

Norbert Mika