Jubileusz misjonarza z afrykańskiego Konga

– Czy Kościół katolicki angażuje się również w pracy społecznej?

– Oczywiście. Ja mam na terenie parafii 11 szkół: 8 podstawowych, 2 średnie i jedno przedszkole. Są to szkoły katolickie. Uczy się w nich tysiące dzieci. Program jest ten sam co w szkołach rządowych, nauczyciele są opłacani przez państwo, ale szkoły katolickie stoją na wyższym poziomie. Poza tym są szpitale, często prowadzone przez siostry zakonne.

– Jakie są najbliższe plany Ojca?

– Myślimy o założeniu nowej parafii. Na razie zbudowaliśmy kaplicę poświęconą św. Janowi Pawłowi II. Będzie to parafia akademicka, dokoła bowiem wznoszą się budynki uniwersyteckie. Dlatego patronem kościoła wybraliśmy św. Jana Pawła II, był przecież profesorem.

– Czy Ksiądz wróci do Konga, do swoich?

– Jeszcze wrócę, choć mam świadomość, że powoli należy pałeczkę pracy duszpasterskiej przekazać miejscowym księżom. Przychodzi czas, aby się wycofać.

– Jesteśmy jednak innej kultury.

– Widoczne to jest w uczestnictwie w liturgii: Afrykańczycy biorą w niej udział ciałem i duszą: tańczą i śpiewają; cztery godziny nabożeństwa szybko mijają. Już samo wyjście do ołtarza trwa: formuje się procesja, śpiewa się kilka pieśni – to żywioł. Przy hymnie „Chwała na wysokości Bogu” wielbią Boga całym sobą. Kapłan z ministrantami otacza ołtarz, okadza go, wszyscy sławią Boga duszą i ciałem.

– Są chyba kolorowo ubrani?

– Naturalnie, ubierają się uroczyście na swój sposób.

– W jakim języku odbywa się liturgia?

– Urzędowym językiem jest francuski, ale są jeszcze cztery inne oficjalne języki: kikongo, lingala, suahili i cziluba.

– Czy trzeba znać wszystkie?

– Naturalnie trzeba znać język francuski oraz miejscowy; ja znam prócz francuskiego kikongo i lingala. Kazania głoszę w języku kikongo, władam nim lepiej niż polskim.

Wywiad przeprowadził ks. Jan Szywalski