Misjonarz z Kolumbii gościł w Raciborzu

– Czy macie skądś pomoc?

– Nam, duchownym, pomagają liczni laicy: sprzątają, nauczają...

– Jako woluntariusze?

– Tak, bezinteresownie. Nie przychodzą z wyciągniętymi rękami.

– Czy macie punkty dojazdowe?

– Nie mamy stacji wyjazdowych, pracujemy na miejscu. Na terenie jest szpital pod naszą opieką. W czwartki mamy Godzinę św. i udzielamy Komunii św. Szpital jest publiczny i nie wolno nam zabronić, by wyznawcy innych religii przychodzili do chorych. W kaplicy odprawiamy Mszę św., a po nas inne wyznania mają godzinę biblijną.

– Czy są jakieś miejsca pielgrzymkowe?

– Narodowym sanktuarium jest Buga, z Jezusem od cudów. Panu Jezusowi, któremu bodajże rosną włosy, tak, że trzeba je przystrzyc.

– Czy Ojciec powróci do Kolumbii?

– Przyjechałem na 3-miesięczny urlop i naturalnie wrócę za Ocean.

– Czy Ojciec czegoś żałuje?

– Zawsze patrzę do przodu. Jestem wśród ludzi i dla ludzi. Każde spotkanie jest ubogacaniem, prowadzę bardzo intensywne życie.

– Z czego się utrzymujecie?

– Jest diecezjalny cennik za usługi: ludzie płacą za wystawienie różnych dokumentów, które mają ważność urzędową. Są msze św. zbiorowe: wierni przychodzą z rozmaitymi sprawami i zwykle ofiarują małe sumy. Mamy też instytucję „padrino”, jakby chrzestnych parafii, którzy każdego miesiąca dobrowolnie łożą na utrzymanie parafii. Mamy jeszcze dziesięcinę, ale to naturalnie dowolne datki.

– A jak wygląda frekwencja na niedzielnych mszach św.?

– Jest porównywalna do Polski. Mamy trzy msze św., na których kościół jest pełen ludzi. Oprócz tego odprawiamy w szpitalu.

– Jak wygląda katechizacja?

– W szkole zasadniczo nie ma religii, z wyjątkiem szkół katolickich. Przygotowanie do sakramentów odbywa się przy parafii. Pomagają nam katecheci. W naszej parafii mamy 6 katechetów, oczywiście woluntariuszy. Episkopat opracował książkę z programem, my doglądamy i sprawdzamy.

– Niech Bóg błogosławi dalszej pracy!