Lata 40. w Raciborzu - odbudowa miasta

Zdrowie

Zadanie stworzenia powojennej służby zdrowia otrzymują lekarze, którzy docierają do Raciborza w 1945 roku. Jako pierwszy trafia tu dermatolog Feliks Bratek, który zostaje lekarzem powiatowym. Ma za zadanie nie tylko zwalczać rozprzestrzeniające się ze względu na głód i brud epidemie, ale również tworzyć struktury służby zdrowia. W Rudach, Krowiarkach, Krzanowicach i Kuźni Raciborskiej za jego sprawą powstają izolatoria, do których trafiają chorzy na tyfus plamisty, dur brzuszny i czerwonkę. W tym samym czasie, w ocalałym od zniszczeń wojennych ostatnim pawilonie skrzydła południowego szpitala miejskiego, doktor Józefa Piotrowska zaczyna przyjmować pacjentów, którzy wymagają hospitalizacji. Pomaga jej w tym doktor Walenty Brodziak, który od października 1945 do 1950 roku pełni funkcję dyrektora szpitala. W organizacji służby zdrowia pomagają też Roman Selański, Józef Wójtowicz, Józef Buzek oraz lekarze, pracujący w powiecie przed i w trakcie II wojny światowej, czyli Emil Wyrwoł i Jerzy Jurytko.

Handel

Dzięki ogromnemu zaangażowaniu wszystkich pracowników Spółdzielni Spożywców Społem, w 1947 roku odbudowana zostaje kamienica, w której zaczyna funkcjonować Spółdzielczy Dom Towarowy „Bolko” – pierwszy sklep wielobranżowy w Raciborzu. Na uroczyste otwarcie placówki, 18 grudnia 1948 roku, przyjeżdżają przedstawiciele władz administracyjnych, partyjnych i spółdzielczych. Otwarcia dokonuje prezes „Społem” Związku Gospodarczego Spółdzielni Rzeczpospolitej Polskiej Nitecki w obecności współzałożyciela PSS w Raciborzu Ignacego Fojcika. Przed sklepem gromadzą się tłumy raciborzan, którzy już niebawem na własnej skórze mogą odczuć wprowadzane w całej Polsce hasło: „Nasz klient – nasz pan”. Początkowo jest to jeden obiekt z kilkoma działami, z czasem utworzony zostaje SDH nr 1, którego kierownikiem jest Józef Tytko i SDH nr 2, którym kieruje Emil Majer.

Katarzyna Gruchot