Pamięci ks. dra Augustina Weltzla

Nie ominęły go przykrości.

Podczas kulturkampfu został zwolniony ze stanowiska wizytatora szkoły (1873 r.), a siostry zakonne, sprowadzone przez niego do Tworkowa, musiały opuścić  parafię.

W 1861 r. uderzył piorun w wieżę kościoła i spłonął cały dach. Zaś  w 1880 r. kościół został okradziony. W tych trudnych chwilach, mimo wszystko, prowadził ożywioną korespondencję z wybitnymi historykami i genealogami i nie zaprzestał pisania. „Górnośląskim Tacytem” nazwał go naczelny bibliotekarz biblioteki Reichstagu dr Potthart.

Koniec życia

W 1890 r. poddał się operacji  usunięcia bielma z oczu zniszczonych czytaniem pożółkłych i wyblakłych dokumentów z nieczytelnym często pismem.   Mimo wieku posiadał nadal żywy umysł i dobrą pamięć. Był mocno związany z rodziną Saruma Jeltsch, z którą dzielił troski i radości; prawie każde niedzielne popołudnie był u nich gościem.

Obchodził jeszcze 9 kwietnia 1897 r. swe 80. urodziny, potem osłabł. Przez trzy miesiące znosił ze wzruszającą cierpliwością postępującą chorobę, by 4 listopada 1897 r., wzmocniony sakramentami świętymi, w południe oddać ostatnie tchnienie. Śmierć pogrążyła żałobą całą parafię. Był dla wszystkich prawdziwym ojcem duchownym, jak się pięknie nazywa księży na Górnym Śląsku.

W testamencie m. in. pisał:

1. Moją nieśmiertelną duszę polecam Miłosierdziu Bożemu i pobożnym modlitwom przyjaciół i znajomych.

2. Trumna ma być skromna, odpowiadająca stanowi i złożona do grobu przed głównym wejściem do kościoła. Co też się stało.

Obchody 200-setnej rocznicy urodzin

Podczas uroczystości z okazji 200 lecia jego urodzin prężny oddział DFK w Tworkowie, pod kierownictwem Brunona Chrzibka, urządził 10 czerwca br. uroczystą akademię. Głównym prelegentem był Piotr Sput. Poświęcono nowy, piękny pomnik nad jego grobem; jest obok głównego wejścia do kościoła, w myśl jego życzenia.  

Co po nim pozostało?

Dyrektor Gimnazjum nr 3 w Raciborzu, Norbert Mika, wybitny historyk, postarał się ongiś, by jego szkoła otrzymała imię Augustyna Weltzla. Jest to jedyna pamiątka w naszym mieście po wielkim historyku naszej Ziemi Raciborskiej.