Nieznany Racibórz: stary cmentarz przy ulicy Kozielskiej

Cmentarzem starowiejskim jest tzw. „stary cmentarz” o pow. 0,7120 ha, który został zamknięty w 1965 r. Teren pod ten cmentarz parafia zakupiła od wsi w pierwszej połowie XIX wieku. Wzniesiony krzyż cmentarny w alei głównej określa datę powstania cmentarza, gdyż na postumencie krzyża znajduje się inskrypcja, która mówi, że „wzniesiony został w 1855 roku za proboszcza Karola Poppeka.” Zachowane nagrobki po lewej stronie za krzyżem reprezentowane są przez nagrobki wolno stojące w kształcie krzyży ze zróżnicowanymi postumentami i zwieńczeniami ramion, spośród których na uwagę zasługują nagrobki z 1882 i 1883 r. „Maria i Johan Grata”, „Teofil Noga”  1885, „Werner Franciszek” 1898 i „Długosch Wollanik” z 1883 r.

Wśród nagrobków wolno stojących wyróżnić można proste w konstrukcji płyty posiadające zróżnicowane zakończenia z geometrycznymi i reliefowymi ornamentami. Niektóre z nich są zdobione wypukło rzeźbionymi medalionami głowy Chrystusa w cierniowej koronie lub rytymi, czy też płaskorzeźbionymi krzyżami. Z obiektów znajdujących się tam należy jeszcze wymienić bardzo zniszczony grobowiec przyścienny, który był zbudowany w formie kaplicy cmentarnej z ołtarzem i kryptą, w której w 1898 r. został pochowany proboszcz tej parafii ks. Wilhelm Strzybny. Ostatni pogrzeb na tym cmentarzu odbył się w 1965 roku. Na terenie cmentarza znajduje się 10 nagrobków wolno stojących i 10 płyt nagrobnych, jeden grobowiec, jeden krzyż cmentarny oraz 138 mogił z XIX wieku. Z XX wieku 44 nagrobki wolno stojące, 76 płyt nagrobnych i 478 mogił.

Pierwotnie tekst nieżyjącego już Kazimierza Świtlińskiego ukazał się w Nowinach Raciborskich w 1997 roku w cyklu "Zarys Dziejów Nekropolii Raciborskich".