Ocieplenie na poddaszu nieużytkowym

Ocieplenie poddasza nieużytkowego układa się najczęściej na stropie ostatniej kondygnacji. Zamiast stropu można oczywiście zaizolować połacie dachu. W tym przypadku będzie to jednak nieekonomiczne, bo pociągnie za sobą większe zużycie materiału i wyższy koszt robocizny.

Czym ocieplać?

Stropy na poddaszach nieużytkowych ociepla się przede wszystkim matami i płytami z wełny szklanej lub skalnej. Niektóre z nich są nieco podobne do mat, bo producenci sprzedają je w formie zrolowanej. Nietypowym materiałem, który nadaje się do izolacji poddaszy nieużytkowych, są strzępki z wełny skalnej (granulat), które szczelnie wypełniają wszystkie zakamarki. Stosuje się je głównie na strychach, które na pewno nie będą wykorzystywane. W przeciwnym razie na tak zaizolowanym stropie trzeba by zbudować prowizoryczną podłogę, po której można by było się poruszać. Granulat lepiej układać nieco grubszą warstwą, gdyż strzępki mogą z czasem osiadać. Zamiast wełny do izolacji stropu można użyć styropianu o małej gęstości, na przykład EPS 50 czy EPS 70, ponieważ taka izolacja nie będzie narażona na żadne obciążenia. Sprawdzi się też tu granulat styropianowy średnicy 8-10 mm. Ponieważ odznacza się on gorszą izolacyjnością termiczną niż płyty, trzeba go nieco więcej – warstwa takiego ocieplenia musi być o 10-15% grubsza niż w przypadku płyt. Ważną cechą granulatu jest to, że można go aplikować (konieczny jest do tego specjalny agregat nadmuchowy) przez otwory wentylacyjne w ścianach pod dachem, kiedy ten zostanie już zbudowany.

Jak ocieplać?

Zanim ułożymy ocieplenie (wełnę lub styropian) na stropie betonowym, trzeba go zabezpieczyć folią paroizolacyjną. Na niej, na całej powierzchni stropu, układa się ocieplenie, dbając jedynie, aby została zachowana odpowiednia grubość (przynajmniej 20 cm) oraz żeby materiał termoizolacyjny szczelnie pokrył cały strop. Ponieważ nieużytkowe poddasze nie musi być przestronne i wygodne, możemy umieścić tam dowolnie grubą warstwę termoizolacji. Płyty i maty z wełny zwykle układa się dwuwarstwowo, tak by do siebie dokładnie przylegały. Wierzchnia warstwa ocieplenia może być pokryta folią wiatroizolacyjną. Wiatr będzie wtedy wywiewał z izolacji mniej ciepła, a wełna nie wchłonie z niego resztek wilgoci, co spowodowałoby zmniejszenie jej izolacyjności termicznej. Gdy jednak będziemy chcieli korzystać w jakimś stopniu z poddasza, trzeba będzie zrobić na ociepleniu podłogę. Musi ona mieć konstrukcję nośną, na przykład z drewnianych legarów ułożonych na pasach papy. Wełnę umieszcza się wówczas między legarami i przybija do nich deski lub płyty OSB, które utworzą prowizoryczną podłogę. Najczęściej – aby warstwa ocieplenia była odpowiednio gruba – trzeba zrobić podwójny ruszt nośny pod podłogę. Prostopadle do legarów przybija się wtedy listwy lub belki drewniane, między nimi układa się kolejną warstwę wełny i mocuje podłogę.

Wentylacja na strychu

Poddasze nieużytkowe musi mieć zapewnioną wentylację. W przeciwnym razie ocieplenie i konstrukcja dachowa mogą ulec zawilgoceniu. Wymianę powietrza na strychu zapewnią otwory w ścianach szczytowych. Trzeba je zabezpieczyć siatką, aby nie dopuścić do zagnieżdżenia się na strychu na przykład os czy ptaków. Jeśli poddasze nie ma ścian szczytowych, należy pozostawić wloty powietrza przy okapie i wyloty przy kalenicy oraz grzbietach dachu. Tę samą funkcję spełnią dachówki wentylacyjne lub specjalne wywietrzniki połaciowe montowane przy innych rodzajach pokrycia.

Monika Karda