Przyszłość kościoła w Sławikowie zależy od wiary parafian - mówił biskup na 800-leciu parafii [ZDJĘCIA]

Msza święta sprawowana 18 czerwca rozpoczęła świętowanie 800-lecia parafii pw. św. Jerzego w Sławikowie (gm. Rudnik). To też jubileusz wioski, która należy do najstarszych miejscowości ziemi raciborskiej. Niedzielne obchody (TUTAJ szczegółowy program, bo odbędzie się jeszcze festyn na śląską nutę), to kolejna okazja do celebracji wyjątkowych urodzin.

Okazja do podziękowania

Proboszcz parafii, ks. Joachim Augustyniok, w słowach wstępu przypominał, że obecna parafia w skład której oprócz Sławikowa wchodzą: Lasaki, Błażejowice i Miejsce Odrzańskie dawniej była większa, bo pielgrzymowali tutaj także wierni z: Czerwięcic, Turza, Budzisk, Siedlisk i Rudy.

- Nasza wspólnota parafialna doświadcza tej Bożej troski już od 800 lat, kiedy w 1223 roku biskup wrocławski Laurencjusz konsekrował w Sławikowie kościół. To tutaj, na tym pięknym wzgórzu już od 800 lat wznoszą się modlitwy do Boga - mówił.

Proboszcz podkreślał, że jubileusz to okazja do podziękowania Bogu i wyrażenia wdzięczności.

Życie wokół kościoła

Niedzielnej mszy przewodniczył biskup pomocniczy senior diecezji opolskiej Paweł Stobrawa. - Te uroczystości i dziękczynienie za 800 lat istnienia tej wspólnoty parafialnej ukazują jednocześnie głębię i pragnienie ludzkiego serca, które poszukuje Boga - mówił kaznodzieja, podkreślając, że aby móc świętować ten jubileusz należało cofnąć się do dokumentów z 1223 roku, które stanowią fundament świętowania. Nadmieniał, że z przekazów można dowiedzieć się, że życie parafialne w długiej i bogatej historii wioski koncertowało się wokół istniejących kościołów. - Ludzie tu mieszkający, choć posługiwali się różnymi językami w poszczególnych okresach, choć byli doświadczani przez losy historii, to jednak starali się tworzyć wspólnotę na wzór pierwszych chrześcijan, o których Dzieje Apostolskie mówią: „Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących”.

- Patrząc na piękną i bogatą historię Sławikowa, trzeba przede wszystkim zachwycić się wiarą ludzi tutaj mieszkających. Zależało im, by tutaj był duch Boży, by nie tylko wśród swoich zabudowań mieli wieżę kościelną, ale przede wszystkim, żeby było to miejsce, gdzie spotkają się z Bożą łaską - kontynuował kaznodzieja.

Zadanie dla parafian

Biskup powiedział, że z dumą i radością patrzy na zgromadzonych na Eucharystii, ale dodał, że jeszcze z większym szacunkiem myśli o przodkach, którzy przekazali im skarb wiary. Podkreślał, że przyszłość tej parafii należy do ludzi należących do niej, od tego, co przekażą kolejnym pokoleniom.

- Zaproście Jezusa w swoją codzienność, do swojego domu, w swoje codzienne życie - apelował bp. Paweł Stobrawa.

Z kart historii

Sławików, o czym przypomina parafialna strona, należy do najstarszych miejscowości ziemi raciborskiej. Nazwa wzmiankowana była już w 1223 r. jako Slavicovo.

- Jej genezy należy szukać w imieniu Sławik. W księdze adresowej powiatu raciborskiego z 1932 r. znajduje się nazwa Slawikau. W 1936 r. wprowadzono nazwę Bergkirch. Obowiązywała ona do 1945 r. Archeolodzy domniemają istnienia tu niegdyś wczesnośredniowiecznego grodziska. W 1938 r., na tak zwanym Szwedzkim Szańcu, Niemcy prowadzili wykopaliska. Efektów ich pracy, niestety, nie znamy - informuje parafia.

Pierwsza drewniana świątynia w tej miejscowości poświęcona św. Jerzemu została wzmiankowana już w 1223 roku. W 1657 roku zbudowano nowy drewniany kościół, który później przeniesiono do Zabełkowa. Parafia sławikowska należała do archiprezbiteratu kozielskiego w latach 1376 i 1418, obejmując także tereny na prawym brzegu Odry, wchodzące dziś w skład parafii Turze. Istnieje także kościół filialny parafii sławikowskiej, poświęcony św. Walentemu, znajdujący się w Miejscu Odrzańskim. Patronem tej świątyni jest Trójca Święta.

Parafia podaje, że miejscowość wielokrotnie zmieniała właścicieli. Od 1223 r. do 1316 r. była w posiadaniu Piotra, właściciela Petersdorfu, obecnie Sobiszowic. Od 1316 r. do 1451 r. Sławików należał do rodu Siegroth i Slawikau. Od 1451 r. do 1530 r. władali nim Mikołaj von Holy i jego syn Władysław. W 1531 r. dobra sławikowskie kupił Mikołaj Burian von Scheliha. W 1551 r. odkupiła je rodzina von Wraminsky – Wramin. W 1582 r. majątek Sławików zakupił rycerz Maciej Nob. Od 1595 do 1625 r. należał do barona Jerzego von Oppersdorffa i jego syna Friedricha. Od 1625 do 1649 r. do Henryka Stolz von Simsdorf. Następnie do 1701 r. do hrabiego Jana Bernarda von Praschma. Od 1701 do 1711 r. wieś dzierżył baron Silvius Erdmann von Trach. W 1717 r. wdowa po Silviusie wyszła ponowie za mąż za Ernsta von Manteuffel. To on w 1731 r. sprzedał Sławików szlachcicowi Fryderykowi Grzegorzowi von Lautensac. Od 1761 do 1772 r. należała do Johanna Gottlieba von Drechsler’a, a następnie do 1795 r. do rodziny von Ingersleben. Od  1795 do 1831 r. Sławikowem władała rodzina von Eichendorff. W 1831 r. wieś kupił baron Ernst von Eickstedt. Na przełomie 1844 i 1845 r. rozpoczął wznoszenie nowego kościoła. Niedługo potem zmarł, a budowę dokończył jego brat Adalbert von Eickstedt, z wykształcenia architekt. Na krótko przed swoją śmiercią, która nastąpiła 3 grudnia 1865 r., Ernst polecił bratu sporządzić plany przebudowy pałacu. Rodzina von Eickstedt (po Adalbercie rządzili jeszcze Guido i Rudolf Karol) była lubiana i szanowana we wsi. W ich majątkach pracowała miejscowa ludność. Opuściła Sławików w 1945 r. przed nadejściem Rosjan.

***

W uroczystości oprócz duchownych, wiernych i pocztów sztandarowych uczestniczyli oficjele: senator Ewa Gawęda, wiceminister sprawiedliwości i poseł Michał Woś, starosta Grzegorz Swoboda, wójt Rudnika Piotr Rybka wraz ze swoim zastępcą Tomaszem Kruppą, burmistrz Kuźni Raciborskiej Paweł Macha, wójt Ciska Rajmund Frischko oraz delegacje OSP ze Sławikowa i Miejsca Odrzańskiego.