Bajka po Śląsku z fabułą... w Rybniku. Napisał ją mieszkaniec miasta

O Autorze

Nazywam się Maciej Dworowy i pragnę zainteresować Państwa moją skromną dotychczas twórczością. Najpierw jednak powiem coś o sobie. Urodziłem się prawie 42 lata temu w Rybniku. Tutaj również mieszkam i pracuję. Mam żonę Elżbietę i córeczkę Anię. Służbowo związany jestem z branżą górniczą. Pisaniem hobbystycznie zająłem się parę lat temu. Dotychczas opublikowałem kilka swoich tekstów na różnych portalach internetowych. Stworzyłem również parę gier planszowych, głównie z myślą o zabawach z córką. Udało mi się również wyreżyserować jeden film oparty na własnym scenariuszu. Od połowy 2014 roku prowadzę bloga filmowego poświęconego włoskim filmom z gatunku giallo.

Wydarzenia w moich opowiadaniach rozgrywają się w Rybniku. Przede wszystkim poruszam się w gatunku kryminału i thrillera. Jedno z moich opowiadań zatytułowane „Rok 2056” przedstawia problem smogu poprzez skutki jakie mogą dosięgnąć ludzkość w niedalekiej przyszłości. W całość wplątany został jeden z najbardziej rozpoznawalnych bohaterów popkultury - Predator. Ostatnim moim tekstem jest bajka napisana w języku śląskim. Wciąż niewiele dzieł powstaje w naszym rodzimym języku, który należy pielęgnować już od najmłodszych lat. Bajka „Przeklynto familijõ”.

Bajka „Przeklynto familijõ”

Hyn daleko, jakiś dwiesta metrów za wielkom hołdom pod Rybnikiym, stoła chałpa.

W nij żyli Berta z Alojzym i jejich cera Ana. Dziołcha miała już siedminoście lot. Była fest

gryfno yno ciongle łaziła umazano i w dziurawych szmatach. Alojz z Bertom byli biydnymi

bambrami. Na małej zegrōdce mieli roztomańte gymizy. Co sobota sprzedowali je na torgu

we Rybniku i z tego mieli piniondze na chlyb. Ana się fajnie chowała i była bardzo mondro.

Niy łaziła do szkoły yno uczyła się w doma ôd ôjcōw.

W zicher kwietniowy piōntek bez wieś przejyżdżoł ksionże Achim ze swojim

wojskym. Zocno i tako spokojno wydała mu się ta wieś, to tyż stwiyrdziōł, że przeczekajōm

tam noc i dalij wyruszōm bez dziyń. Sołtys wyprawił na ta ôkazja przijyńcie. Nojprzōd kozoł

ubić świnioka i prziniyść dużo gorzoły. Wszyscy bawiyli sie wyśmiynicie, a sōm ksionże

naromboł sie do nieprzitōmności. Bez dziyń zamiast gnać dalij w drōga, nojprzōd polecioł za

stodoła sie wyrzigać. Zarozki potym polecioł do rzyczki sie ôkompać. Seblyk sie do saga

i wloz do wody. Skokoł w tyj wodzie choby gupi. Zimno woda wartko go ôrzyźwiła. Jednak

dopiyro to co ujrzoł jak keryś roz wychynył sie z wody, ôtrzyźwiło go całkiym. Ano, na

drugim brzegu ujrzoł młodo i ganc piykno dziołcha. Na tyn widok go zamurowało. Stanōł we

wodzie, kerŏ siyngała mu do kolan. Dziołcha zejrzała gołego chopa, kerymu zwisoł pulok

i gibko pitła w krzoki. Młody ksionże chcioł lecieć za niom ale praje przilecieli jego rycerze.

- Trza jechać dalij Panie, bo król czekŏ - zawołali i pōmōgli Achimowi sie ôblyc.

Jeszcze yno podziynkowoł sołtysowi za gościna i pojechoł dalij w strona królewskigo

zōmku. Cołkõ drōgã i kolejne dwa miesionce ksionże sztyjc myśloł ô piyknej dziołsze znad

rzyki. - Co żeś Ty za jedno? – zastanŏwioł sie i po nocach niy umioł spać. Minyły dwa

miesionce a ôn musioł siedzieć na zōmku bo jego fater ledwa zipioł. - Jak mom ôbjońć trōn to

musza se libsta znojść. Jak pōmyśloł tak tyż zrobiōł. Padoł to fatrowi a tyn doł mu dwa tydnie

na szukani. Potym bydzie musioł przejońć ôbowionzki króla i na szukani niy bydzie mioł

czasu. Fater padoł mu tak: - Jak se terozki baby niy znojdziesz to potym trefi ci sie tako hetera

jak twoja matka. Weźniesz ślub polityczny i nawet niy bydziesz umioł sie jej pozbyć po

cichu. Tako wieśniaczka to umi wyrobiać cuda we wyrze, a keby ôroz sie straciła to żōdyn by

jōm niy szukoł.