Wystawa "Raciborski czas" w Galerii OBOK

XIX wiek, Polską targają niepokoje wywołane przez gwałtowne ruchy społeczne, co skutkuje represjami wobec przeciwników ówczesnych władz i zsyłkami w głąb Rosji. Wśród zesłanych na Kaukaz znajduje się Józef Gadaczik, dziadek Gurgena. Będąc lekarzem, niesie pomoc wszystkim potrzebującym, zapisując się w pamięci lokalnej społeczności jako dobry i serdeczny człowiek. Tę dobroć, serdeczność i hart ducha przekazuje synowi Stanisławowi, który także doświadcza z czasem represji (1937). Obaj nie tracą jednak wiary w ludzi, którą zarażają młodego Gurgena.

Gurgen Gadaczik urodził się w 1950 r., w Erewaniu, stolicy Armenii, w rodzinie o polskich korzeniach. W 1972 r. ukończył erewański Instytut Sztuk Pięknych na wydziale reżyserii. Będąc jeszcze studentem Instytutu, w 1970 r. podjął pracę w armeńskiej telewizji publicznej TV Armenia, gdzie pracował do 1990 r., prowadząc swoje autorskie audycje. Swoją drogę zawodową rozpoczął od przyjęcia stanowiska asystenta reżysera. W 1988 r. utworzył Centrum Artystyczne „Teatr”, w którym zaczął gromadzić dzieła ormiańskich artystów. Wolumin prac liczył ok. 200 filmów dokumentalnych i zarejestrowanych dzieł oraz spektakli teatralnych. Tworząc Centrum Artystyczne, oprócz pracy reżyserskiej, podejmował się również roli operatora filmowego. W latach 1994-1998 był członkiem zespołu odpowiedzialnego za dokumentowanie kadencji pierwszego prezydenta Armenii – Lewona Ter-Petrosyana. W 1999 r. Gurgen Gadaczik powrócił do pracy w Centrum Artystycznym „Teatr” i poświęcił się dalszej działalności artystycznej. Sukcesywnie podejmował kolejne wyzwania artystyczne i zdobywając doświadczenie, wspinał się po szczeblach kariery, osiągając w rezultacie uzasadnione i trwałe miejsce wśród elity kulturalnej Armenii.

Ze względu na swoje polskie korzenie przez lata utrzymywał bliskie kontakty z armeńską Polonią i działał w ramach Związku Polaków w Armenii. Gdy pojawiła się możliwość powrotu do Polski, wraz z rodziną podjął decyzję o emigracji. Ostatecznie, jesienią 2012 r. cała rodzina Gadaczików zamieszkała w Raciborzu.

Bardzo bogate i różnorodne życie, krąg inspirujących znajomych i poddawanie się nieustannej potrzebie bycia w ruchu, stanowią wciąż silne impulsy, wywołujące w artyście nieprzemijającą chęć tworzenia. Od wielu lat Gadaczik realizuje własny oryginalny pomysł na sztukę odzwierciedlającą różne aspekty i dylematy życia codziennego. Stworzył nowy nurt w sztuce – „gugizm”. Charakterystyczne dla niego „obrazy” są malowane nie farbami, ale płynnym metalem. Potocznie nazywamy je "gadacziki".

Wystawa „Raciborski czas” odbędzie się 11 września, o godz. 18.00 w Galerii OBOK przy RCI (ul. Długa 2).

^{źródło: RCK}