Wielu nie chce o tym mówić, ale oni chcieli. I stworzyli wyjątkową fotograficzną wystawę [ZDJĘCIA, LIVE]

O wystawie

Uczniowie Zespołu Szkół Nr 2 im. ks. prof. J. Tischnera zaprezentowali problemy XXI wieku, o których dotknięte osoby nie chcą rozmawiać. Wystawą przybliżono tematy poruszajace, trudne i dość kontrowersyjne. Pokazano jak młodzi ludzie widzą otaczający nas świat w nieco innym wydaniu, a zwłaszcza ludzi, którzy skrywają w sobie dużo tajemnic. Wystawa "Nie chcę o tym mówić" ma też na celu skłonienie ludzi do dzielenia się swoimi przykrościami, kłopotami i trudnościami.

- Na fotografiach będą mogli państwo zobaczyć przeróżne zaburzenia, od zaburzeń nastroju po zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, schizofrenię czy przemoc w tym seksualną. Dziś nie są najważniejsze nazwy jednostek klinicznych, bo one dużo nam nie mówią. Ja w Zespole Szkół nr 2 mam zaszczyt być psychologiem i mam zaszczyt pracować ze wspaniałą młodzieżą, która zawsze jest uśmiechnięta i walczy o dobre idee. Wbrew tytułowi tej wystawy "Nie chcę o tym mówić" młodzież Tischnera pokazuje tymi zdjęciami, że o tych zaburzeniach warto mówić, że szukanie pomocy to nie obciach, a wizyta u psychologa nie jest wstydem. Żyjemy w takim świecie, gdzie słowo psycholog, psychoterapeuta czy psychiatra to duże tabu. Chcemy to tabu wspólnie odczarowywać - powiedziała obecna na wernisażu Oliwia Szymańska, psycholog szkolny.

Na kilkunastu poruszających fotografiach pojawiły się takie tematy jak: manipulacja, molestowanie, osobowość chwiejna emocjonalnie, młodzieńczy idealizm, epizody depresyjne, wykluczenie społeczne, jadłowstręt psychiczny, żarłoczność psychiczna, zaburzenia lękowe z napadami lęku, reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne, uzależnienie od urządzeń cyfrowych czy zespół uzależnienia. Są to zagadnienia trudne, wciąż żyjące w sferze tabu. Do każdej fotografii dołączony był szczegółowy opis danego zaburzenia.

Fotografia zatytułowana "Za dużo" to ukazanie reakcji na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne

Podstawą wydzielenia tej kategorii zaburzeń są nie tylko objawy i przebieg, ale również stwierdzenie jednego z 2 czynników przyczynowych: wyjątkowo stresującego wydarzenia życiowego, powodującego ostrą reakcję na stres albo znaczącej zmiany życiowej prowadzącej do trwałej, przykrej sytuacji, która powoduje zaburzenia adaptacyjne. Mniej ciężkie stresy psychospołeczne („wydarzenia życiowe”) mogą przyczyniać się do wystąpienia całego szeregu zaburzeń sklasyfikowanych w innych miejscach tego rozdziału, ale ich znaczenie etiologiczne nie jest zawsze oczywiste i zależy od osobniczej wrażliwości pacjenta. Oznacza to, że wydarzenia życiowe nie są konieczne, ani wystarczające aby wyjaśnić wystąpienie zaburzenia i kształtowanie się jego obrazu klinicznego.

Zobacz live z wernisażu wystawy na scenie plenerowej w MOK Żory