Jak moja Gmina skutecznie wybiła mi z głowy troskę o środowisko i selektywną zbiórkę odpadów

I tu zaczyna się właściwa historia: te drzewa tracą swoje liście jesienią, dla ścisłości w listopadzie. Więc gdy już przemaszerujemy z rodziną w uroczym pochodzie za Świętym Marcinem w przeddzień narodowego święta, to zaraz po Mszy św. w intencji Ojczyzny i sprawujących władzę rodzinnie grabimy te liście. Tradycyjnie z naszej ćwierci włości prywatnych i gminnych tych liści uzbiera się dobrze powyżej 30 (słownie trzydziestu worków). I do tej chwili nie było problemów, zgłaszało się odpowiednim służbom, że liście w workach są, owe służby przyjeżdżały wielkim żółtopomarańczowym pojazdem i zabierały owoc pracy mojej rodziny i sąsiadów także. Tej jesieni jednak coś się zmieniło. W mądrym regulaminie autorstwa Radnych tej przyrodniczej Gminy powstało ograniczenie; za każdym wywozem zabiorą jedynie 5 (pięć) worków, a nagrabiliśmy 33, wywóz raz na miesiąc, to ostatnie worki będą odebrane w maju…

Nadszedł dzień odbioru odpadów biodegradowalnych, zadzwoniłam i zgłosiłam, ale, o dziwo, worki jak stały tak stoją (moje i sąsiada także). Świat wymyślił telefony, już wiemy, że nasze worki miały zły kolor: moje niebieskie sąsiada zielone… Panowie nie mogli ich zabrać, bo niebieskie są przecież na papier, a oni w tym dniu liście, prawda. Prawda! w ustawie tak jest, ale jeszcze w czerwcu Panowie brali niebieskie i nie robili problemów. Liście wożone są do PSZOK w Knurowie, byłam tam służbowo na uroczej wycieczce, wróciłam zachwycona systemowym postępowaniem z odpadami, to zadzwonię do cenionej firmy. Pani poinstruowała mnie, że im, w PSZOK w Knurowie, niebieski kolor worków nie wadzi, wystarczy na nich napisać, ze zawierają liście, czyli odpad biodegradowalny, tej informacji mieszkańcy leśnej Gminy już nie mieli, a szkoda.

Dzwonię zatem do odpowiedniej komórki w Gminie, tam dowiaduję się kto stworzył regulamin oraz że do grudnia można też pakować liście do worków czarnych, do niebieskich nie. W wiejskim sklepie ”u Chińczyka” byłam dwa razy – liście obficie plonowały, ale worki do nabycia były tylko niebieskie. Okazało się, że obrałam złą strategię: należało najpierw zainwestować czas w poszukiwania worków brązowych, następnie w magiczny sposób wiedzieć, ile ich napełnię i zainwestować pieniądze w te worki i tzw. „darmowy wywóz odpadów selektywnie zbieranych” w moim wypadku to 33 zł. Jeśli przepakuję je do brązowych, to kolejne 33 zł, co w sumie daje 66 zł. Czy nie taniej jest je spalić? No, ale szkoda tego tlenu z atmosfery, który pochłonie owo spalanie.

Od lat uczę młodych ludzi, że należy sprzątać świat, dbać o środowisko, chronić zasoby przyrody, zbierać nakrętki i baterie. Przed laty segregacja odpadów niemal stała się moją „nową religią” – myłam te kubeczki po jogurcie, płukałam te kartoniki po maślance itd. - jaką lekcję otrzymałam od mojej leśnej Gminy?

Otrzymałam, a i owszem, test wytrzymałości mojego ciśnieniomierza, darmowe oczyszczanie żył ze złogów cholesterolowych, a może i coś na kształt koronarografii za friko, a nie, za 33 złote przecież…

Dziękuję Ci, moja leśna Gmino.

DK (dane do wiadomości redakcji)