ur. 6 X 1804 r. w Beneszowie. Ksiądz, autor modlitewników. Studiował teologię katolicką w Ołomuńcu, ordynowany w 1828 r., potem wikary w Krawarzu i Hulczynie, gdzie wykazywał duże zdolności. W latach 1829-1832 pełnił funkcję dyrektora Seminarium Nauczycielskiego w Głogówku. W latach 1832-1838 był proboszczem w Tworkowie, ale zwolniony dyscyplinarnie z powodu alkoholizmu, przebywał w Rudyszwałdzie, następnie po 1840 r. żył jako pomocnik proboszcza w Ostropie, kiedy wydał wcześniej napisany „Kancyonał zupełny katolicki i książka modlitewna dla użytku pobożnych chrześcijan” (Wrocław 1841) oraz opublikował „Książkę modlitewną” (Wrocław 1844). Od 1848 r. był krótko wikarym w Gorzycach, później komorantem (emerytowanym księdzem) w Żorach, a od 1858 w Piekarach Śl. Tam pod opieką ks. Jana N. Ficka rozwijał pisarstwo religijne i wydał „Homilij 75 na wszystkie niedziele i święta uroczyste całego roku”, przełożone z łacińskich homilii „Concionator” (Leszno i Mikołów 1859) oraz „Przewodnik duszy do Ojczyzny Niebieskiej, czyli poznanie serca człowieka, czy Bóg w niem mieszka, czy diabeł? (...)”, przekład z języka czeskiego. Dzieło z pewnymi akcentami autobiograficznymi miało w latach 1860-1871 cztery wydania w drukarni T. Nowackiego w Mikołowie. Poza tym opublikował „Moralische Fabeln des heiligen Christi”, przekład łacińskiego dzieła z 1640 r.; pisał również po czesku, znane są jego wiersze w tym języku. Pod koniec życia był komorantem w Baborowie, do opuszczenia Tworkowa przebywał w 6 plebaniach, gdyż kuria biskupia ceniąc jego pisarstwo, nie opuszczała go w nieszczęściu. Zmarł 19 II 1866 r. w Baborowie.

Ryszard Kincel