ur. 8 III 1835 r. w raciborskiej rodzinie mieszczańskiej. Po ukończeniu szkoły średniej powędrował w świat, szukając teatru, który zaangażowałby młodego i ambitnego aktora z wielkimi ambicjami reżyserskimi. Znalazł taki w Legnicy. Nie zagrzał tam jednak miejsca na długo. Częste zmiany miejsc, gdzie tworzył i żył, były charakterystyczne dla jego wieloletniej kariery artystycznej. Pierwsze laury i rozgłos jako mim dał mu teatr w Lipsku. Przez krytyków został dostrzeżony w Berlinie. W 1858 r. zaproponowano mu współpracę z carskim teatrem dworskim z St. Petersburga, gdzie pracował w latach 1858-1866. Jego znakomite aktorstwo przyniosło mu tytuł cesarskiego aktora nadwornego oraz pokaźną pensję. W 1867 r. został dyrektorem wrocławskiego teatru miejskiego, którego gmach został odbudowany po pożarze. Rozpoczął od wystawienia „Fausta” Göthego. W krótkim jednak czasie doszło pomiędzy nowym dyrektorem a magistratem wrocławskim do poważnych dyferencji, co skończyło się w konsekwencji zwolnieniem Lobego ze stanowiska. Życie kulturalne stolicy Śląska, w szczególności teatralne, tak go jednak zafascynowało, że postanowił tu otworzyć własny teatr. Dysponując znacznymi środkami finansowymi, zdecydował się na wybudowanie całkiem nowego obiektu. Już 1 VIII 1869 r. otwarto przy Lessingstrasse 8 nową scenę, zwaną powszechnie „Lobe Theater”. Pierwszą inscenizacją była sztuka Lessinga „Minna von Barnhelm” w reżyserii Lobego. Był on w swym teatrze nie tylko reżyserem i aktorem, ale także mecenasem młodych talentów m.in. świetnej aktorki, która właśnie u niego zaczynała swą karierę, Fernandy Lieder z Lubania. W 1870 r., z powodu złego stanu zdrowia, zrezygnował z prowadzenia sceny. W 1871 r. uległ namowom dyrektora wiedeńskiego teatru miejskiego i przyjął propozycję współpracy. W latach 1871-1880 grał tam z wielkim powodzeniem postacie charakterystyczne, wcielając się m.in. znakomicie w rolę tytułową „Mephisto”. Od początku sezonu teatralnego 1874 r. do 30 V 1875 r. był dyrektorem tejże placówki. W latach 1880-1887 występował na deskach kilku teatrów we Frankfurcie n. Menem, potem kilka lat spędził w Hamburgu. W 1893 r. zaproponowano mu stanowisko głównego reżysera teatru dworskiego w Dreźnie. Ostatnie lata swego życia spędził w Saksonii, zajmując się pisarstwem. Współpracował z kilkoma czasopismami teatralnymi oraz wieloma gazetami niemieckimi, pisząc do nich recenzje i artykuły. Zmarł 21 marca 1905 r.

Piotr Sput