ur. 9 V 1838 r. w Bytomiu. Syn Jana i Franciszki zd. Merkel. W 1852 r. został przyjęty do bytomskiego gimnazjum, skąd przeniósł się do Gliwic, gdzie zdał maturę w 1858 r. W tym samym roku zapisał się na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. Uczęszczał na lektorat z języka polskiego, prowadzony przez ks. Wincentego Kraińskiego. Na katedrze slawistyki słuchał wykładów prof. Wojciecha Cybulskiego (1808-1867) z historii języków słowiańskich i ich dialektów. Chodził do gliwickiego gimnazjum i studiował teologię razem z Norbertem Bończykiem (1837-1893), późniejszym działaczem narodowym i poetą. Obaj byli także członkami Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego. Krahl 4 VII 1862 r. przyjął święcenia kapłańskie a 22 X powołano go na wikarego w Lubecku k. Lublina. W kwietniu 1863 r. przeniesiono go do Ujazdu w powiecie strzeleckim. 24 IV 1865 r. został wikarym przy raciborskiej farze, kiedy proboszczem był ks. dr Franciszek Heide. W tym samym roku zdał egzamin proboszczowski. Pogarszający się stan zdrowia był zapewne powodem, że nie powierzono mu stanowiska proboszcza. Do 1870 r. był ponadto nauczycielem języka polskiego w raciborskim gimnazjum. Po mianowaniu ks. Augusta Bowrotha proboszczem w parafii Św. Jana Chrzciciela w Ostrogu, Krahl 15 XI 1872 r. otrzymał nominację na kuratusa, zarządzającego kościołem filialnym Św. Jakuba. Nie unikał działalności społecznej. Działał w chrześcijańskim ruchu robotniczym, mającym stanowić przeciwwagę dla lewicowego ruchu robotniczego. Był współzałożycielem Związku Robotników Chrześcijańskich w Raciborzu i wiceprezesem Stowarzyszenia Św. Izydora, założonego w 1871 r. w Bytomiu, dla zapewnienia emigrantom zarobkowym opieki religijnej i moralnej. Razem ze swoim proboszczem (od 1867 r.) dr. Hermanem Schafferem angażował się w działalności katolickiej partii Zentrum. Odegrał istotną rolę w łagodzeniu sporu powstałego między dr. Józefem Rostkiem a ks. Hermanem Schafferem w związku z organizowanym w Raciborzu w lipcu 1891 r. śląskim zjazdem partii Zentrum. Ze względu na zły stan zdrowia w 1907 r. przeszedł w stan spoczynku. Zmarł 8 VIII 1910 r. Został pochowany na cmentarzu „Jeruzalem”. Nad jego mogiłą, położoną przy głównej alei w sąsiedztwie krzyża, wznosi się krzyż z czarnego granitu.

Paweł Newerla