ur. 10 V 1880 r. w Raciborzu. Syn maszynisty kolejowego Jana i Franciszki zd. Reisch. Do szkół uczęszczał w Raciborzu, następnie do seminarium nauczycielskiego w Pilchowicach. W latach 1900-1903 był nauczycielem w Komornikach w powiecie prudnickim a przez następne trzy lata w Nowej Wsi koło Katowic. Po odbyciu studiów uniwersyteckich w Hombergu i Frankfurcie n. Menem został nauczycielem zakładu dla głuchoniemych w Hombergu. W 1911 r. powołano go na profesora zakładu dla głuchoniemych w Raciborzu; to stanowisko piastował do 1945 r. Miał ogromne zasługi w zakresie krzewienia wiedzy o historii, kulturze i etnografii ziemi raciborskiej. Był jednym z głównych inicjatorów powołania w Raciborzu muzeum miejskiego, które w latach 1925-1933 i 1938-1945 pozostawało pod jego kierownictwem. Po opuszczeniu Raciborza był w latach 1945-1952 kierownikiem szkoły specjalnej w Cottbus (Łużyce). Po przejściu w stan spoczynku osiadł w Warendorf (Westfalia). Ogłosił bardzo wiele opracowań opartych głównie na przebadanych materiałach źródłowych. Od roku 1922 do zawieszenia w 1934 r. był również wydawcą „Oberschlesische Rundschau” („Przegląd Górnośląski”), przekształconej z „Ratibor-Leobschützer Zeitung” („Gazety Raciborsko-Głubczyckiej”), organie katolickiej partii Zentrum. W latach 1926-1933 wydawał coroczne kalendarze „Ratiborer Heimatbote”. Wśród opracowań książkowych uwagę zwraca duża liczba pozycji, dotyczących baśni i legend: „Mein Heimatland. Märchen und Sagen aus Schlesien” („Moje strony rodzinne. Śląskie baśnie i legendy”) - Breslau 1908 i 1910; „Schlesischer Sagenborn” („Zdrój śląskich legend”) - Breslau, 3 wydania 1909-1924; „Was der Sagenborn rauscht. Sagen aus dem Ratiborer Lande” („Co szumi w zdroju legend. Legendy ziemi raciborskiej”) - Ratibor 1924, Schweidnitz 1927. Wydał także kilka przewodników: „Matka Boża, die Gnadenkirche der Mutter Gottes in Ratibor-Altendorf” („Matka Boża, kościół pątniczy Matki Boskiej w Raciborzu-Starejwsi”) - Ratibor 1924, 1932 - polskie tłumaczenie Johanna Kühna - Ratibor 1925; „St. Brixen, der Wallfahrtsort bei Kostenthal, Kr. Cosel” („Św. Brykcjusz - miejsce pątnicze koło Gościęcina w powiecie kozielskim”) - Ratibor 1924, 1930 czy „Ratibor. Ein Führer durch die Stadt und ihre Geschichte” („Racibórz - przewodnik po mieście i jego historii”) - Ratibor 1928. Wiele opracowań dotyczy problematyki historycznej: „Friedrich der Große in Ratibor” („Fryderyk Wielki w Raciborzu”) - Ratibor 1936; „Geschichte der Stadt Ratibor I: Frühzeit” („Historia miasta Raciborza I: okres wczesny”) - Ratibor 1937; „Ratiborer Geschichten” („Raciborskie historie”) - Ratibor 1937; „Die deutsche Besiedlung des Ratiborer Landes” („Niemieckie osadnictwo na ziemi raciborskiej”) - Gleiwitz 1939; „Geschichte und Besiedlung des Ratiborer Landes” („Historia i osadnictwo na ziemi raciborskiej”) - Würzburg 1951; „Geschichte der Stadt Ratibor. Das Mittelalter” („Historia miasta Raciborza - Średniowiecze”) - Augsburg 1956; „Die Ratiborer Metallhandwerker” („Raciborscy rzemieślnicy metalowi”) - Warendorf 1957 czy „Die Hausstellen der Altstadt von Ratibor (1829)” „Zabudowa mieszkalna starego miasta w Raciborzu (1829)” - Dortmund 1966. Zmarł 22 VI 1975 r. w Warendorf.

Paweł Newerla