ur. w 1801 r. w Ząbkowicach Śląskich. Gimnazjum skończył w Kłodzku. W 1822 r. zaczął studiować filozofię i teologię na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1825 r. wyświęcony na księdza. Był uczonym w mowie i piśmie duchownym. W latach 1826-1831 uczył hebrajskiego, greki i niemieckiego w Królewsko-Ewangelickim Gimnazjum, dziś Zespół Szkół Ekonomicznych przy ul. Gimnazjalnej. Do 1836 r. był kuratorem kościelnym i w tym czasie wydawcą i redaktorem czasopisma „Eunomia”. Badacz śląskiej historii. Jego prawdziwa kariera zaczęła się z chwilą objęcia po Janie Nepomucenie Zolondku funkcji proboszcza parafii p.w. WNMP w Raciborzu. Został komisarzem biskupim na okręg raciborski i honorowym kanonikiem katedry wrocławskiej. Był niezwykle zatroskanym o wiernych duszpasterzem, czego dał dowód podczas epidemii tyfusu w 1847 r. Podobnie jak Zolondek wizytator szkół powiatu raciborskiego. W 1847 r. został posłem do Parlamentu Frankfurckiego. Zajął tam miejsce po zmarłym księciu Feliksie von Lichnowskim, panu na Krzyżanowicach. W 1852 r. został doktorem honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1862 r. doprowadził do założenia w Raciborzu klasztoru urszulanek, które prowadziły renomowaną szkołę dla dziewcząt. Dla chłopców, założył w Raciborzu szkołę rzemieślniczą. Zmarł w 1867 r. i został pochowany na nieistniejącym już dziś cmentarzu katolicko-ewangelickim przy ul. Opawskiej (obecnie Park im. Miasta Roth).

Grzegorz Wawoczny