Droga Redakcjo !

Szybko uświadomiłam sobie, że poezja stała się dla mnie sposobem na życie i pewnego rodzaju formą ucieczki od otaczającej mnie rzeczywistości, która nie zawsze rysuje się w jasnych barwach. Dzięki mojej twórczości nabiera ona piękniejszych odcieni, więc można powiedzieć, że upiększam świat słowami i czuję, że dzięki temu staje się on lepszy. I że wszystko jest możliwe, jeśli tylko człowiek walczy o swoje marzenia. Mają one wtedy większe szanse, by się spełnić. Właśnie to chcę przekazać innym ludziom poprzez moją poezję, dlatego zależy mi, aby dotarła ona do jak największej liczby odbiorców. Z tego powodu postanowiłam napisać list do Waszej redakcji. Dzięki Wam miałabym możliwość udowodnić lokalnej społeczności, że mimo ograniczeń można robić z pasją to, co się kocha. Trzeba tylko mieć w sobie odwagę, by coś w życiu osiągnąć i do czegoś dojść.

Wiążę duże nadzieje z Waszym wydawnictwem. Proszę o szansę pokazania, co potrafię. Przeczytajcie mój list, a nie wyrzućcie do kosza. Pozwalam sobie dołączyć jeden z moich wierszy pt. „Rozpędzony świat”.

Coraz mniej czasu mam

by pobyć z sobą sam na sam

bo świat wokół mnie rozpędzony

gna przed siebie jak szalony

choć nadążyć za nim próbuję

to już tchu mi brakuje

gdy patrzę na to co się dzieje

chyba się starzeję

bo ja wolę do słońca wystawić twarz

w jego blasku się grzać

powąchać kwiatki

napić się aromatycznej herbatki

tak zwyczajnie sobie poleniuchować czas marnować

z poważaniem,
Natalia Danielik