What a bloody story

„What a bloody story” nie jest łatwą do opowiedzenia historią. – Cokolwiek powiem, nie odzwierciedli to tego spektaklu – przyznaje reżyserka. – Jest to teatr słowa i obrazu – w tych dwóch warstwach rozgrywa się akcja. W pierwszej warstwie zapoznajemy się z historią muzeum przedmiotów codziennego użytku, a w drugiej rysowane są obrazy pozornie niemające nic wspólnego z warstwą pierwszą. Jednak ostatecznie okazuje się, że te dwie akcje dopełniają się – dodaje Grażyna Tabor.

 

Młodzi aktorzy wszystko, co przedstawiali, doprowadzali do granic absurdu. – Przekroczenie tej granicy mogłoby doprowadzić do katastrofy – kończy reżyserka.

 

(JaGA)