Wesołego Alleluja w wyjątkowym roku!

Treść Świąt Wielkanocnych ma swoje źródło w tajemnicy Zmartwychwstania Chrystusa, który trzeciego dnia po swej krzyżowej męce i śmierci swą Bożą mocą wyszedł żywy z grobu i ukazał się żywy apostołom i uczniom. Zmartwychwstanie Chrystusa jest centralną prawdą naszej wiary skupiającą jak w soczewce wszystkie prawdy wiary: o Bogu, Jego Opatrzności, Jego Wszechmocy ogarniającej całe nasze życie, o ustanowionym przez Boga ładzie moralnym obejmującym nasze życie osobiste rodzinne i społeczne i o ponadczasowej wartości i sensie naszej pracy, naszych trudów, może i naszego cierpienia, ale i naszych osiągnięć, powodzenia i radości. Przecież tylko Boża moc mogła zapanować nad prawem życia i śmierci. Dziełem tej Bożej mocy jest ponadczasowy wymiar dobra, które wykonuje człowiek. Prawda o Zmartwychwstaniu Chrystusa nadaje prawdzie o naszym życiu autorytet Boga objawiającego się człowiekowi. Dlatego ludzie niechętnie, lub wręcz wrogo nastawieni do Chrysusa, ludzie o zamkniętym na prawdę sercu, już od czasów Jezusa Chrystusa, aż po nasze czasy, próbowali uderzyć właśnie w tę prawdę o Jego zmartwychwstaniu. Posługiwali się między innymi najbardziej prymitywnym, ale i chwytliwym zawsze argumentem jakim był pieniądz i schlebiające ludzkiej chciwości przekupstwo. Ewangelista św. Mateusz odnotowuje fakt, że gdy ci, którzy skazali Jezusa na ukrzyżowanie, dowiedzieli się o Jego zmartwychwstaniu, wtedy dali żołnierzom, którzy mieli pilnować grobu Jezusa, sporo pieniędzy z poleceniem, by rozpowiadali wśród ludzi, że gdy zasnęli wtedy uczniowie Jezusa wykradli Jego ciało, a o niedopatrzeniu żołnierzy porozmawiają z Piłatem by uchronić ich przed ewentualnymi konsekwencjami.(por. Mat. 28,11 - 15). Prawda o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, możemy powiedzieć, obroniła się sama. Nikt nigdzie nie mógł odnaleźć ciała Chrystusa, wręcz odwrotnie, Pan Jezus po swoim zmartwychwstaniu ukazywał się apostołom i przemawiał do nich, ukazywał się Marii Magdalenie i innym niewiastom, które były pierwszymi świadkami pustego grobu, ukazał się uczniom - św. Paweł w liście do Koryntian wspomina, że ukazał się więcej niż 50 osobom naraz, z których wielu w momencie pisania tego listu jeszcze żyje, czyli trudno by było o zbiorową halucynację wśród tak wielu osób. Więc Chrystus prawdziwie zmartwychwstał. (por. I Kor. 15,1 - 8). Można więc uznać, że Zmartwychwstanie Chrystusa jest prawdą wiary potwierdzoną świadectwem życia i męczeńską śmiercią apostołów i wielu uczniów. To pogłębienie wiary, wśród wielu innych argumentacji jest potrzebne, byśmy jako ludzie obdarzeni otwartym na prawdę sercem, mogli z otwartym sercem przyjąć prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa i o tym, że, „jak Chrystus zmartwychwstał, tak i my zmarwychwstaniemy”(I Kor.15,12 nn.). Istotną treścią świąt Wielkanocnych jest więc prawda o życiu, o jego sensie przekraczającym granice naszej doczesności, o zwycięstwie dobra nad ludzką niewystarczalnością, cierpieniem, nad złem.

Te treści odzwierciedlają nam w pewnym sensie nasze zwyczaje wielkanocne. Cieszymy się budzącą się do życia w promieniach wiosennego słońca przyrodą, czego szczególnym symbolem są gałązki palmowe, z którymi witamy przychodzącego już w Niedzielę Palmową Pana. Patrzymy na koszyki, w których w Wielką Sobotę przyniesiemy do poświęcenia pokarmy wielkanocne: jajka symbol budzącego się życia, chleb, wędliny, owoce, pokarmy służące i niezbędne dla podtrzymania naszego życia. Jeden z katechetów pięknie porównywał symbolikę tych pokarmów, gdy tłumaczył, że pisklę, które rozrywa skorupkę jajka i wychodzi żywe jest wyobrażeniem Chrystusa, który własną mocą rozerwał i odrzucił kamień grobu i wyszedł żywy. Zaś inne pokarmy podtrzymują ten dar życia otrzymany od Boga, za który trzeba Bogu dziękować i dobrze by było uświęcać go darem modlitwy przed i po jedzeniu, oraz pomyśleć w te Święta Wielkanocne o tych, którym brakuje chleba, z którymi może trzeba się tym chlebem podzielić, by jak mawiał Prymas Tysiąclecia Sługa Boży Kardynał Stefan Wyszyński: „ w domu naszej Ojczyzny nie było głodnych i bezdomnych”.

Szanowni i drodzy Czytelnicy tego Słowa! Nadchodzą znowu piękne Święta Wielkanocne. Nad naszą piękną wodzisławską ziemią, ziemią dobrych i pracowitych ludzi, nad domami naszych miast i wiosek znów rozlegnie się dźwięk wielkanocnych dzwonów i radosny śpiew Alleluja! Wiosenne słońce rozświetli i ukaże coraz żywszą kolorystykę odnawianych naszych miast i osiedli, ukwiecone ogrody okalające nasze domostwa, piękno zielonych pól, świeżość lasów. Ujrzymy na nowo piękno tej ziemi, dzieło dobroci Boga i owoce pracy ludzkich rąk. Życzmy sobie, by to piękno otaczającej nas przyrody stawało się odzwierciedleniem piękna i dobra ludzkiego serca, wartości które zaszczepił w nas Bóg. Uwierzmy na nowo w to, że możemy coraz lepiej żyć doceniając to, co w nas dobre, przekształcając na lepsze nasze środowisko życia, oraz atmosferę naszego życia osobistego, rodzinnego i społecznego. Jedna z piosenek śpiewanych kiedyś na festiwalach piosenki religijnej „Sacrosong” zawiera słowa: „Przyjdą po nas inni ludzie i świadomi naszych dni, niech rozejrzą się wokoło, cośmy zostawili im”. Życzmy sobie, by wielkanocna tajemnica Zmartwychwstania Chrystusa tak przemieniała nasze życie, by mimo naszych wad i niedociągnięć i nieraz poplątanych dróg naszego życia w ostateczności zwyciężały w nas dobro, uczynność, przebaczenie, wielkoduszność, życzliwość, radość, miłość, po prostu piękne życie - owoc naszego z Chrystusem zmartwychwstania. Tego życzymy sobie nawzajem, tego życzymy Szanownym Ojcom naszych miast, wsi i osiedli. Obyśmy w każdym naszym domu odczuli obecność Chrystusa Zmartwychwstałego i dzięki zmysłowi wiary mogli usłyszeć Jego pozdrowienie: „ Pokój wam”.

Pan zmartwychwstał! Weselmy się, alleluja!

Ks. Józef Moczygęba