Nowiny Wodzisławskie przedstawiają – miasto radlin

Radlin jest miejscowością starą, ale niewiele zachowało się o nim wzmianek w kronikach bądź też w aktach urzędowych. Nazwę swą prawdopodobnie wywodzi od słowa „radło” w znaczeniu pługa lub jego części, co wskazuje na rolniczy charakter miejscowości.

Prawa miejskie uzyskał 11 sierpnia 1954 r. Odrębne dotychczas, ale blisko siebie położone osady: Biertułtowy, Radlin Dolny, Radlin Górny, Obszary, Wypandów i Głożyny – uległy zespoleniu tworząc zwartą gminę Radlin z ośrodkiem administracyjnym w Biertułtowach. Reforma administracyjna w 1975 roku spowodowała włączenie Radlina, Pszowa, Rydułtów i Marklowic do Wodzisławia.

1 stycznia 1997 r. w wyniku referendum Radlin odzyskał samorządność. W jego skład wchodzą dawne miejscowości: Biertułtowy, Głożyny i Obszary. Miasto od północy graniczy z Rydułtowami i Rybnikiem, od zachodu z Pszowem, od wschodu z Marklowicami, zaś od południa z Wodzisławiem.

Z bogactw naturalnych najważniejsze są pokłady węgla kamiennego. Ze względu na złoża eksploatację prowadzi kopalnia Marcel. W mieście działają jeszcze dwa inne duże zakłady: Koksownia Radlin i Elektrociepłownia Marcel.

Serce w herbie, serce w logo, serce w haśle oraz serce w działaniu

Radlin, czyli miasto z sercem

RADLIN - Na każdym kroku staramy się udowodnić to, że jesteśmy „miastem z sercem”. Jako urzędnicy chcemy przełamywać stereotypy. Pokazujemy, że można pracować tak, by okazywać serce drugiemu człowiekowi - mówi burmistrz Barbara Magiera.

Herb

Na zielonym polu znajduje się złote serce. Wyrasta z niego złota łodyga z trzema kwiatami o pięciu płatkach w kolorze białym. Na łodydze są cztery złote listki. Na każdej z trzech górnych  łodyg są dwa listki w kolorze złotym.Wcześniej poszczególne dzielnice Radlina posiadały własne godła. W godle Radlina Dolnego widniał wieśniak toczący przed sobą koło wozu. Inne było godło Radlina Górnego – serce, z którego wyrastały trzy kwiaty o długich łodygach. W roku 1865 władze pruskie połączyły oddzielne kancelarie Radlina Dolnego i Radlina Górnego. Utworzona gmina przyjęła nazwę Radlin, lecz używała nadal godła Radlina Górnego. Należące dawniej do Radlina Górnego Głożyny nie używały pieczęci z godłem. Oddzielną kancelarię utworzono za czasów pruskich w należących do Radlina Dolnego Obszarach. Obszary używały własnej pieczęci, na wizerunku której widniały trzy skrzyżowane narzędzia rolnicze: kosa, cep i grabie. Własne godło posiadały również Biertułtowy – pług z lemieszem, długim dyszlem, dwoma kołami i rączką.

Logo

Logo zostało zaprojektowane w 2009 r. przez znanego designera Krzysztofa Pietrka. Przedstawia kontur zielono-żółtego serca, wychodzącego zza napisu Radlin - miasto z sercem. Logo to nie tylko odwołanie do symboliki miasta. To również podkreślenie aktywności rozmaitych stowarzyszeń oraz wielu działań samorządu, które można określić mianem społecznej odpowiedzialności. Radlin, mimo górniczej historii, jest mocno zaangażowany w ekologię. Urząd wielokrotnie wykorzystywał materiały poligraficzne  pochodzące z recyklingu.

Hasło

Hasło „Miasto z sercem” wybrali mieszkańcy w sondzie.

Radlin to nie jedyne „miasto z sercem”. Okazuje się, że w Stanach Zjednoczonych istnieje Loveland, które również ma z sercem wiele wspólnego. Miasto znajduje się około 74 km na północ od stolicy stanu Colorado, Denver. Liczy prawie 67 tys. mieszkańców. Słynie z „The Valentine Re-Mailing Program”. W ramach tego projektu ludzie od wielu dekad wysyłają do Loveland swoje listy walentynkowe, żeby ręcznie przybito na nich specjalny stempel wraz z wierszem - każdego roku wybierane są one w organizowanym przez miasto konkursie. Corocznie z Loveland odsyła się około 160 tysięcy listów z USA i 110 innych krajów.

Plac Radlińskich Olimpijczyków

Rok 2007 to rok jubileuszowy dla miasta Radlin. Miasto obchodzi 10–tą rocznicę samodzielnego funkcjonowania. Główne uroczystości jubileuszowe odbyły się w marcu br. a w czasie uroczystej sesji Rady Miejskiej 23 marca 2007 r. podjęto uchwałę nadającą obszarowi położonemu pomiędzy Miejskim Ośrodkiem Sportu i Rekreacji, ul.Mariacką i ul. W. Korfantego nazwę Plac Radlińskich Olimpijczyków.Nazwa została wybrana na podstawie wyników internetowego plebiscytu. Nawiązuje do bogatych tradycji olimpijskich w Radlinie. Sięgają one początków XX wieku. Na placu zainstalowano maszty flagowe, maszt z symboliką olimpijską (z kółkami olimpijskimi) oraz kamień z tablicą upamiętniającą nadanie placowi nazwy.

Radlińscy olimpijczycy:

Jan Deutschmanek, 1928 – Amsterdam, gimnastyka

Paweł Gaca, 1952 – Helsinki, gimnastyka

Janina Kurzanka–Bartoniek, 1952 – Helsinki, gimnastyka

Ryszard Kucjas, 1952 – Helsinki, gimnastyka

Paweł Gawron, 1952 – Helsinki, gimnastyka

Jerzy Krasówka, 1952 – Helsinki, piłka nożna

Paweł Sobek, 1952 – Helsinki, piłka nożna

Alfred Kucharczyk, 1960 – Rzym, 1964 – Tokio, 1968 – Meksyk, gimnastyka

Ernest Hawełek, 1960 – Rzym, 1964 – Tokio, gimnastyka

Wilhelm Kubica, 1964 – Tokio, 1968 – Meksyk, 1972 – Monachium, gimnastyka

Mikołaj Kubica, 1964 – Tokio, 1968 – Meksyk, 1972 – Monachium, gimnastyka

Sylwester Kubica, 1968 – Meksyk, 1972 – Monachium, 1976 – Montreal, gimnastyka

Jerzy Kruża, 1968 – Meksyk, 1972 – Monachium, gimnastyka

Alfons Andrzej Stawski, 1972 – Monachium, boks

Marian Pieczka, 1976 – Montreal, gimnastyka

Zbigniew Kicka, 1976 – Montreal, boks

Andrzej Biegalski, 1976 – Montreal, boks

Leszek Bandach, 1988 – Seul, szermierka

Leszek Blanik, 2000 – Sydney, 2008 – Pekin, gimnastyka

Piotr Gabrych, 2004 –  Ateny, siatkówka

Leszek Blanik, mistrz olimpijski:

Radlin kojarzy mi się po pierwsze z górnictwem i z kopalnią Marcel. Tym bardziej, że mój ojciec wykonywał zawód górnika. Drugie skojarzenie to sport. Radlin, mimo że jest niedużym miastem, ma ogromne tradycje i wielu olimpijczyków w swojej historii. Zawsze dawał mnóstwo możliwości w kwestii uprawiania sportu i to w różnych dyscyplinach. A moje ulubione miejsca w Radlinie? Na pewno park na Obszarach, koło SP nr 4, ponieważ jako dziecko przychodziłem tam i ciekawie spędzałem czas. A kolejne to oczywiście sala gimnastyczna przy ul. Sokolskiej, w której dzieci uprawiają sport.

Kamil Durczok, dziennikarz, szef „Faktów” w TVN:

Radlin to całkiem spory kawałek mojego dzieciństwa. W otoczonym przepięknym sadem domu moich dziadków spędzałem część letnich wakacji. Ten sad to zresztą ważne wspomnienie, bo dla dziesięciolatka był na przemian brazylijską dżunglą, miejscem wspinaczek i obserwacji z najwyższych drzew oraz źródłem najsmaczniejszych jabłek, jakie w życiu jadłem. Nigdy i nigdzie nie trafiłem już potem na taki smak i taki gatunek. Radlin kojarzy mi się też z fascynującą dla dzieciaka kopalnią, a także z fantastycznymi lodami w ciastkarni państwa Muszerów naprzeciw kościoła. Dziś nie udaje mi się bywać tam już tak często, ale ilekroć jestem w Radlinie, odżywają dobre wspomnienia.