„Świąteczno krzątanina”

I podziwejcie sie jak tyn czas leci. Jeszcze niedowno ważyli my moczka, a już cza wyciongać z bifyja formy i przeca piyc baranki, zajonce. Nie samym jodłym człowiek żyje, ale jeść cza. A we świynta, musi to być wszysko extra nagotowane. Som też tacy, co godajom, wielaż to idzie zjeść – dni mignom i po fertigu. To je prowda, ale to nie o to idzie, żeby yno mieć fol brzuch. Tu idzie o to, żeby pofajrować do kupy z familijom. A czasu tera, przeca nie mo żodyn, toż świynta som takim dobrym momyntym, keby se dychnyć.

Wielki Tydziyń, zwany też kwiytnim tydniym je czasym specjalnym. Do szczrody robi sie porzondek kole chałupy, no a baby dycki jeszcze pucujom okna i wiyszajom nowe gardiny – to je priorytet kożdej Hanyski. No i ważno rzecz we szczroda, cza zakisić żur.

We czwortek już sie nic na dworze niy robi, yno w doma.

Nojważniejszy je Wielki Piontek – na pamiontka śmierci Jezusa. Broń Boże jakby kiery chcioł co czaskać, butlować, abo grzebać we ziymi. Je to dziyń skupiynio, zadumy i ścisłego postowanio. Starsi ludzie chodzili piyrwej w tym dniu, nogi do rzyki obmywać na znak oczyszczynio. A dzisio we kuchni w piontek piecze sie kołocze, baranki, zajonce i świąteczno szołdra (drożdżowo rola z wosztami i szinkami). I tym bardzi człowiek ćwiczy post, bo w doma wonio nimożliwie.

We sobota cza szykować świonteczny koszyczek do poświyncynio. Cza uważić jajca w szupach z cebule, nagotować chlyb, sol, szinka, woszty, szołdra i chrzan, bez kierego nie wyobrażom se świąt.

Ale najważniejsze w tej krzątaninie je to, żebyście nie zapomnieli iś do kościoła pożykać, pocałować Pon Boczka i czekać aż zmartwychwstanie tyż w was samych. Winszuja wom zdrowych, familijnych świąt i wom babeczki mokrego śmiergustu.

Słowniczek:
Żykać – modlić się
Butlować – hałasować
Pucować – czyścić
Wonio – pachnie