Do muzeum wróciły bezcenne dokumenty

Napisane zostały atramentem brązowo–żelazowo–galusowym. Najstarsze z pergaminów pochodzą z lat 50. XVII w. Za konserwację 5 tys. zł zapłaciło starostwo. – Zabytki były silnie zabrudzone i zakurzone, nosiły też ślady działalności mikroorganizmów. Posiadały liczne rdzawe przebarwienia oraz ślady zalania i zacieki. Pergaminy miały też trwałe odkształcenia po złożeniach,  ubytki oraz pęknięcia. W wielu miejscach atrament, którym je napisano, był wyblakły – mówi Sławomir Kulpa, dyrektor muzeum. Dzięki pracom specjalistek od konserwacji papierów – Danucie Skrzypczak i Katarzynie Kwaśniewicz – udało się  przywrócić dokumentom dawny blask.

Zabytki te należą do najstarszych zachowanych źródeł pisanych dotyczących dziejów ziemi wodzisławskiej, znajdujących się w polskich zbiorach i zasobach archiwalnych. Starsze dokumenty przechowywane są już tylko w archiwach w Pradze i Opawie. Ich wyjątkowość wiąże się przede wszystkim z ubóstwem zachowanych do dziś źródeł pisanych do dziejów Wodzisławia i okolic. – Wyjątkowe znaczenie dokumentów związane jest także z miejscem ich wystawienia – kancelarią funkcjonującą na wodzisławskim zamku. Potwierdzają one tym samym istnienie w mieście zamku, którego miejsce w połowie XVIII wieku zajął stojący tu do dzisiaj pałac (siedziba muzeum i USC). Tajemnice tej budowli skrywa ziemia w dzisiejszym parku miejskim.

Dwa najstarsze dokumenty sygnowane są podpisem Gabriela Plaweckiego, który w 1657 roku został wolnym panem Wodzisławskiego Państwa Stanowego. Rękopisy sporządzono w języku czeskim. Mówią o sprzedaży przez Gabriela Plaweckiego części gruntów i udziałów jakie posiadał on w pobliskich Łaziskach. Dwa kolejne dokumenty związane są z okresem panowania w Wodzisławiu znamienitego rodu Dietrichstein. Starsze z pism powstało w 1730 roku po śmierci Jakuba Antoniego Dietrichsteina. Wystawił go ówczesny starosta wodzisławski Jerzy von Januchowski. Młodszy rękopis, wyróżniający się występującymi na nim zdobieniami wydany został przez Quidobalda Dietrichsteina w 1739 r. Warto podkreślić, że ten dokument fundatora wodzisławskiego pałacu został przez niego podpisany jeszcze na starym zamku, który wkrótce zniknął z krajobrazu miasta.

(red)