Represjonowanym w czasach komuny przysługują uprawnienia

Obok świadczeń kombatanckich dla żołnierzy oraz ofiar działań wojennych, funkcjonują także uprawnienia dla osób represjonowanych w okresie PRL. Za działalność równorzędną z działalnością kombatancką, dającą uprawnienia uznaje się czynny udział w zbrojnym wystąpieniu w Poznaniu w czerwcu 1956 r., skutkujący w wyniku działania wojska lub milicji śmiercią lub uszczerbkiem na zdrowiu. Dotyczy to także udziału w wydarzeniach na Wybrzeżu w grudniu 1970 r. zakończonego śmiercią, uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia na czas powyżej siedmiu dni. – Osoby z uprawnieniami kombatanckimi mają prawo do pobierania dodatku kombatanckiego, dodatku kompensacyjnego i ryczałtu energetycznego, wypłacanych wraz z emeryturą lub rentą. Nie można zapominać, że dodatek kompensacyjny i ryczałt energetyczny przysługuje również wdowom lub wdowcom po kombatantach i innych osobach uprawnionych, którzy są emerytami lub rencistami – informuje biuro prasowe ZUS.

Pozostałe osoby represjonowane w okresie PRL także mają uprawnienia emerytalne, choć innego rodzaju. Otóż, w myśl art. 6 i 7  ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, okresy represji są uznawane w przebiegu zatrudnienia za okresy składkowe lub nieskładkowe. Okresami składkowymi są okresy uwięzienia po 31 grudnia 1956 r. z powodów politycznych na mocy wyroku sądu lub bez niego, a także internowania w okresie stanu wojennego, ogłoszonego dekretem z dnia 12 grudnia 1981 r. Za okres składkowy uznawana jest również praca pomiędzy styczniem 1957 a kwietniem 1989 r. na rzecz  nielegalnych w PRL organizacji politycznych i związków zawodowych. Natomiast osobie, która wskutek represji politycznych nie mogła przed 4 czerwca 1989 r. normalnie pracować, ZUS zaliczy ten okres do stażu ubezpieczeniowego jako okres nieskładkowy, jednak w wymiarze nie większym niż 5 lat.

(red)