środa, 27 listopada 2024

imieniny: Waleriana, Wirgiliusza, Ody

RSS

O wyższości kabiny nad wanną

08.06.2004 00:00
By pozyskać więcej miejsca w łazience, wannę postanowiłem zastąpić kabiną natryskową. Jedna ze ścian łazienki, gdzie chcę zamontować kabinę, jest wykonana z płyty gipsowo-kartonowej. Jak zabezpieczyć tę płytę, jaki należy zastosować klej i jakie fugi, aby uniknąć problemów z zawilgoceniem, a co gorsza: z grzybem? - pyta czytelnik.
Kabina natryskowa, oprócz tego, że zabiera znacznie mniej miejsca, ma jeszcze tę dodatkową zaletę, że zużywa się w niej zdecydowanie mniej wody, niż podczas kąpieli w wannie, a to oznacza niższe rachunki za wodę i jej podgrzewanie. Prysznic jest też bardziej korzystny dla skóry. A zatem - posiadanie kabiny natryskowej to same korzyści!
 
Kabina jest jednak miejscem o podwyższonym stopniu wilgotności. Co prawda okładzina ceramiczna, która zazwyczaj stanowi warstwę chroniąca ścianę wewnątrz kabiny, jest odporna na oddziaływanie wody, to jednak wilgoć wnika w najmniejszą szczelinę, w miejsca przyłączeń sanitarnych, przepustów rurowych, a także w miejsca pozbawione płytek. Może to doprowadzić do poważnych uszkodzeń, takich jak wypłukiwanie spoiwa między glazurą, niszczenie betonu, powstawanie wykwitów, zagrzybień, a nawet rys. Jest to szczególnie niebezpieczne przy takich podłożach, jak płyty gipsowo-kartonowe - a taka jest jedna ze ścian w pana łazience - gazobeton czy masy gipsowe.
 
Dlatego w miejscach o podwyższonej wilgotności zaleca się stosowanie dodatkowego zabezpieczenia przed wilgocią w postaci zapraw i mas uszczelniających. Masy te, wraz z uzupełniającymi akcesoriami - taśmami i kołnierzami uszczelniającymi - tworzą szczelną powłokę o doskonałej przyczepności dla okładzin ceramicznych. Takim sprawdzonym systemem uszczelnień, zawierającym wszystkie niezbędne elementy jest system ATLAS WODER E.
 
Zanim przystąpi pan do uszczelniania podłoża, należy je wyrównać, oczyścić, a następnie zagruntować emulsją ATLAS UNI GRUNT. Dzięki dużej zdolności penetracji emulsja wnika silnie w głąb nawet bardzo starych i suchych podłoży, powodując ich wzmocnienie. Zwiększa ona przyczepność do powierzchni, jej elastyczność i odporność na zarysowania, a także reguluje proces chłonności podłoża, co wpływa na zmniejszenie ilości stosowanych później materiałów.
 
Najważniejsze: uszczelnić
 
Izolację podłoża należy wykonać, stosując zaprawę ATLAS WODER E. Jest to płynna folia elastyczna na bazie tworzyw sztucznych, przeznaczona do uszczelniania porowatych podłoży mineralnych oraz płyt gipsowo-kartonowych. Sprzedawana jest jako gotowa do bezpośredniego użycia jednorodna pasta. Użycie WODERA E jest niezwykle proste. Dwie kolejne warstwy nanosi się przy pomocy pędzla, wałka lub pacy. Należy pamiętać, by drugą warstwę układać po trzech godzinach od położenia pierwszej, a także po zamontowaniu uszczelniających taśm i koł-nierzy.
 
Taśmy i kołnierze uszczelniające ATLAS stosuje się do elastycznego i wodoszczelnego zabezpieczenia naroży, przy kratkach ściekowych, krawędziach przejść rur instalacyjnych. Taśma oferowana jest w szerokości 120 mm (pas środkowy - 70 mm, perforowane pasy boczne - 25 mm) i jednolitej grubości 0,6 mm. Wykonana jest z ekstremalnie odpornego na rozerwanie poliestru poprzecznie elastycznego. Warstwa uszczelniająca, występująca w środkowym obszarze, jest wykonana z wysokoodpornego termoplastycznego elastomeru. Taśma jest wodoszczelna, odporna na działanie substancji chemicznych, łatwa w obróbce, posiada własność odkształcania poprzecznego i jest bardzo dobrze przyczepna do wszelkiego rodzaju mas uszczelniających, co w konsekwencji umożliwia jej łatwy montaż i równomierne ułożenie.
 
Klej do glazury o zwiększonej elastyczności
 
Ponieważ woda w kabinie może być bardzo gorąca, do przyklejenia płytek ceramicznych należy użyć zaprawy klejowej ATLAS PLUS, która charakteryzuje się zwiększoną przyczepnością i elastycznością. Ponadto jest ona odpowiednia do przyklejania glazury na płytach gipsowo-kartonowych. Przygotowanie kleju polega na wsypaniu zaprawy do wody i ręcznym, bądź mechanicznym wymieszaniu. Po upływie 5 minut można przystąpić do układania płytek. Po rozprowadzeniu zaprawy pacą zębatą należy przyłożyć płytkę i docisnąć ją do podłoża. Czas korygowania płytki wynosi 10 minut po jej przyklejeniu, jest więc trochę czasu, aby zrobić to dokładnie.
 
mgr inż. Cezary Pankiewicz
GRUPA ATLAS
  • Numer: 24 (228)
  • Data wydania: 08.06.04