„Godni świynta”

Witejcie ludkowie w tyn nojpiykniejszy czas w roku. Bo przeca przigotowki do świąt som najlepsze. Cza kupić żywy Kristbaum, kapry i wszysko co je poczebne do świątecznego kustu. W doma wonio piernikiym, apluzynami, skurzicom i grzebyczkami, a w duszy człowiekowi durch grajom Kolyndy. I tak se myśla, jak mi je szkoda ludzi, kierzi wolom wybznonć kas na wyflug w ciepłe kraje, keby yno ni musieć nic robić i mieć świynty spokoj. Rychtyk mi je ich żol, bo tyn czas je, moga pedzieć magiczny, a łoni to tracom.

A roboty przeda świyntami je kupa. Nojprzod cza popiyc pierniki, tak 2 tydnie naprzod i dać ich do biksy, co by zmiynkły. Potym cza machnonć ule i roztomańte drobne pierniczki maślane, orzechowe, no i te ze szpyrek wyciskane bez maszynka.

A dziyń przed wilijom cza obłożyć kapry w cebuli (żeby nie było ich czuć szlamym ze stawu), uważić moczka, makowki i napiyc kołocza. Nie śmi też braknyć zielonych bratharynkow w zalewce octowej. A bezto dziyń pryndzy cza to machnonć, bo musi to wszysko wytyngnyć i sie przynś szmakami.

W sama wilijo rychtuje sie już kapusta, ważi zupa, kompot z pieczek i piecze ryby. I z tom zupom też je roztomańcie, bo w kożdej familiji ważi sie inno. U mie je postno grochowka i z głow karpia, u inszych siemieniotka, a jeszcze kaj indzi fanzolowo. Ale i tak wszyski szmakujom nojlepszy yno we wilijo. Tak jak szmak karpia na maśle chodzi za nami cołki rok. Ale to je ta magia polskij wilije.

Nigdzi na świecie ni ma tak piyknej wilije jak u nos w Polsce. No i te wszyski tradycje– plac na iber do przibytnigo, dwanoście zortow jodła, opłatek, siano pod obrusym i piyniondze pod talyrzym. Ale nojważniejszo rzecz– cołko familijo do kupy przi stole, bez wadzynio i zwod. Tego wom też winszuja na te piykne Godni Świynta, zdrowio, błogosławiyństwa bożego, no i bogatego dzieciątka. Pyrsk!

Słowniczek dlo bajtli:

Kristbaum – choinka

Pieczki – suszone śliwki, jabłka, gruszki

Szpyrki – skwarki

Plac na Iber – dodatkowe miejsce

Wadzić się – kłócić się

Biksa – puszka

Apluzyna – pomarańcza