Przywitani z zimnom paniczkom

Zima prziszła zniynacka, wroz zaczło suć z nieba i wszystko przikryło grubym, biołym plyjtym.

„Nyk” za oknym

Teraz jak patrza na małe dzieci, kere widzom piyrszy roz w życiu bielutki śniyg, siongom w pamiyńć i ni moga se jakoś przipomnieć tego swojigo piyrszego śniega. Mało Zośka, kero sztyry miesionce tymu zaczła deptać po dwóch nogach, ujrzała swój piyrszy śniyg teraz w nasze Świynto Niepodległości, jedynostego listopada. Nojprzod zaglondała bez łokno i ni mogła pojońć, co to sie robi na dworze. Stromy w zegrodzie zamiast zielone, zrobiyły sie durch biołe i cołki czas sie sypie i suje z wiyrchu jakiś piyrzi. Godać jeszcze niy poradzi, to po swojimu cały czas coś bleble pod nosym, kery do szyby prziklejiła i ronczkom pokazuje na dwor. Przeca niy wiy, że mamulka, tatulek i starziki już downo majom za sobom taki przeżycie. Cołki czas powtorzo słowo „nyk”, za mamom, kero w kołko uczy jom godać: „śniyg” i pokazuje na biołe placki, kere sie ukłodajom na fynsterbrecie.

Bałwan z marchewkowym nosym

Tatulek Zosin wyloz do zegrody i zaczon kulać jakiś kule śniegowe, a za nim pokazowoł sie zielony lojfer z trowy. Ukuloł trzi wielki kule i postawiył pod łoknym, – w kerym Zośka zaglondała, fajnego bałwana. Oczy i knefle zrobiył z konskow wonglo, nos z marchewki i na głowa doł mu jakiś kastrolik zamiast huta. Bałwan mioł mina usmiychnyto, a Zośka jeszcze bardzij i niy było ratunku, co tak sie wyrywała na dwor ku niymu.

Musiała jom mamulka gibko łoblyc w ciepłe lonty i wykludzić ku tymu śniegowymu ludzikowi. – No bo chyba taki mały człowiek tak to odbiyro – myśla.

Liznyła jak długo

Ledwo sie znojdła na dworze i mamulka jom pusciyła, żeby sama podreptała ku bałwankowi, zaroz sie przekonała, że niy stoji na delinie i to coś biołego pod nogami jest fest gładki. Liznyła jak długo i poczuła na gymbiczce coś bardzo zimnego, toż zdziwiono wielce dźwigła sie sama i zaczła nos wyciyrać ronczkami, kere niy czuły zimna, bo przeca miała na nich nowe, ciepłe makowy. Jak stanyła w koncu przi tym bałwanku, to piyrsze sie z nim prziwitała i zaś sie dziwi, że tyn synek nimo wcale nog, a rynce tyż mo jakiś niypodarzone. Za chwila mamulka symła i rynkawiczka i kozała sie jeszcze roz prziwitać z bałwanym, bo niy jest piyknie w rynkawiczce sie witać. Toście mogli widzieć, jak gibko ta rynka odskoczyła do zadku, jak yno poczuła lodowate zimno. Zlynkła sie i podziwała na tatulka, kery sie śmioł i jeszcze roz kozoł sie prziwitać, bo przeca musioł zrobić zdjyncie.

Czerwone liczka z radości

Za chwila Zosia już sie skomplowała z tym zimnym chopkiym i bez strachu chytała go gołom rynkom, a liczka i sie czerwone zrobiyły z radości abo tyż z zimna.No ja ! Dziecka sie radujom z piyrszego śniega, a starsi sie starajom jako zaś ta zima przeżyć, żeby kaj rynki, czy nogi niy złomać. A czy wy pamiyntocie swoji piyrsze spotkani z tom biołom paniczkom, zimom?

Bogdan Dzierżawa