Co po nas zostanie?

Wiycie tyn czas, „wszystkich świyntych” na pewno kożdego z nos przibliżo do zadumy i rozważowanio nad tym, co po nas zostanie.

Jedni chcom zostawić wielki majątek, o kiery i tak po tym yno bydzie haja, inksi wielki dzieła, roztomańte budowle, a jo se tak myśla, że nojważniejsze som wpomniynia.

Jo spominom dycki, tych kierych ni ma już s nami, przez to jakimi byli ludziami i co mieli do przekozanio.

Ale tyż czynsto jak waża abo pieka, toż mi sie zarozki spomino o tym, łod kogo mom tyn recept.

Jak robia kreple, toż yno starka Maryjka, przi kulkach rybnych ciotka Angela, przi zimiokach maszczonych i ciastkach ze szpyrek moj Opa Alojz, a jak robia grysek moji cerze, toż zarozki mom na myśli moja Oma Urzula, kiero dycki posuła mi go cukrym, skurzicom, poloła bronoconym masłym i sokiym z wiśni.

Tak se myśla, że te wspomiynia som nojpiykniejsze i choć nie jedyn powiy: „ale ipta s tego Rączki”, bo wszysko kojarzy mu się z jodłym, to, to je w mojim sercu i już nigdy się nie zmiyni.

A jako wy spominocie?

Rozważać – myśleć, rozmyślać

szpyrki – skwarki

ipta – głupek

dycki – zawsze