Technologie informatyczne w praktyce

Handel elektroniczny
 
W Internecie można kupić praktycznie wszystko. Największym powodzeniem wśród polskich internautów dokonujących zakupów w sieci w ostatnim czasie cieszyły się:
• usługi turystyczne (bilety lotnicze, wycieczki).
• książki, płyty CD i DVD.
• multimedia.
• usługi IT (hosting, konta e-mail i www).
• oprogramowanie.
• prenumerata.
• kosmetyki.
Transakcje dokonywane podczas zakupów przez Internet są autoryzowane w odpowiednich centrach autoryzacyjnych. Centra te prowadzą autoryzację on-line, tzn. w czasie rzeczywistym oraz rozliczają transakcje przeprowadzane przy użyciu kart płatniczych. Podczas autoryzacji sprawdzane są termin ważności karty oraz wysokość dostępnych na karcie środków oraz inne informacje, zwiększające bezpieczeństwo transakcji. Autoryzacja on-line w Internecie daje natychmiastowy wynik oraz blokuje określoną kwotę na karcie użytkownika karty. Dane o kartach użytych do transakcji nie trafiają do obsługi sklepu. Proces autoryzacji transakcji i samo połączenie internetowe zabezpieczane są protokołami szyfrującymi

 

E-learning
 
Technologie informatyczne dają ogromne możliwości wykorzystania ich w nauczaniu. Dotyczy to zarówno sfery edukacji akademickiej jak i obszaru szkoleń i doskonalenia umiejętności przez pracowników. 
 
E-learning jest techniką szkolenia wykorzystującą wszelkie dostępne media elektroniczne, w tym Internet, intranet, extranet, przekazy satelitarne, taśmy audio/video, telewizję interaktywną oraz CD-ROMy.
 
E-learning można podzielić na cztery kategorie, od najbardziej podstawowych do zaawansowanych:
• Bazy danych - jest to jego najprostsza forma, często spotykana w Internecie (np. bazy danych, zawierające wyjaśnienia problemów z oprogramowaniem, wraz z instrukcjami, pozwalającymi zrealizować określone zadania, czy też encyklopedie multimedialne).
• Support online - forma e-learningu funkcjonująca w podobny sposób, jak bazy danych. Działa on poprzez różnego rodzaju forum, chat rooms, biuletyny, e-maile lub system komunikatów informacyjnych. Jest bardziej interaktywny niż bazy danych, oferuje możliwość uzyskania dokładniejszych informacji, jak i szybsze reakcje na zgłaszane zapytania.
• Szkolenia asynchroniczne - najbardziej znana forma e-learning, niezależnie od sposobu dostępu, pozwala na naukę we własnym tempie, umożliwia kontakt z instruktorami poprzez grupy dyskusyjne, e-maile i biuletyny lub może być od nich całkowicie niezależny zawierając odwołania do materiałów źródłowych.
• Szkolenia synchroniczne - to szkolenia prowadzone w czasie rzeczywistym przez instruktora, każdy dołącza się o określonej porze i komunikuje się z instruktorem i innymi uczestnikami szkolenia, można podnieść „wirtualną” rękę i spytać lub odpowiedzieć, cały czas widzi się „wirtualną” tablicę, ten rodzaj szkolenia przeprowadza się zazwyczaj przez Internet, Intranet lub wideokonferencje.
 
Wartość rynku e-learning w Europie do 2004 roku szacowana jest na 4 mld USD. Pomimo tak dużego potencjału wiele firm nie dowierza tej nowoczesnej formie edukacji. Analitycy uważają, że boom na e-learning rozpocznie się pomiędzy 2004 a 2006 rokiem, a dzięki e-learning firmy będą w stanie zaoszczędzić do 30% kosztów przeznaczonych na dokształcanie. W Polsce e-learning jest jeszcze w fazie wczesnego rozwoju. Świadczeniem usług z nią związanych interesują się dostawcy technologii, ośrodki szkoleniowe, przedstawicielstwa zagranicznych firm, specjalizujących się w kompleksowych usługach, związanych z edukacją na odległość. O sprzedaży czy udostępnianiu własnych narzędzi myślą również niektóre szkoły i uczelnie. Tym segmentem rynku interesuje się też kilku polskich integratorów, a także wiele małych firm i ośrodków edukacyjnych, specjalizujących się w kursach zarówno IT, jak i biznesowych, które liczą, że za kilka lat e-learning stanie się pokaźnym źródłem ich przychodów.
 
W niewielu przypadkach Internet jest rzeczywistym medium wykorzystywanym do prowadzenia szkoleń, w większości oferta polega instalowaniu aplikacji e-learning w sieciach intranetowych korporacji, które są zainteresowane podnoszeniem kwalifikacji swoich pracowników. Na taki stan rzeczy wpływ ma wciąż wysoki koszt dostępu do sieci Internet oraz fakt, że największe sieci teleinformatyczne w Polsce są słabo przygotowane do transmisji danych multimedialnych wysokiej jakości. W takiej sytuacji najprostszym, najtańszym i najbardziej niezawodnym rozwiązaniem jest wdrożenie systemu w siedzibie firmy, która chce wyszkolić personel.

 

E-praca
 
E-praca (telepraca) - każda działalność w firmie, która wymaga przetwarzania danych i przesyłania ich za pomocą łączy telekomunikacyjnych, wykonywana poza główną siedzibą przedsiębiorstwa. Cechą charakterystyczną telepracy jest wykonywanie jej poza siedzibą pracodawcy, przy użyciu nowoczesnej technologii elektronicznej - najczęściej Internetu.
 
W ramach realizacji „Kierunków działań Rządu wobec małych i średnich przedsiębiorstw od 2003 do 2006 roku” planuje się między innymi wspieranie tworzenia nowych miejsc pracy oraz nowych form zatrudniania np. pracy czasowej i telepracy, w tym również na obszarach wiejskich. Rządowy projekt ustawy nowelizującej Kodeks pracy, ułatwia wprowadzenie telepracy poprzez zapis: „o wykonywaniu pracy poza zakładem pracy”. E-praca (telepraca) jest niewątpliwie formą przeciwdziałania bezrobociu. W systemie telepracy można wykonywać wiele zadań:
• prace programistyczne, rozwój i obsługa programów komputerowych - jest to najczęstsza funkcja związana z e-pracą (59%),
• tłumaczenia,
• działalność marketingową.
 
Telepraca zwiększa elastyczność zatrudnienia, pozwala zaktywizować osoby niepełnosprawne i wszystkich tych, którzy z różnych przyczyn wolą lub muszą przebywać w domu. Dzięki temu systemowi pracy, pracodawca może m.in. zmniejszyć koszty pracy poprzez ograniczenie powierzchni biurowej niezbędnej do prowadzenia działalności, a także zwiększyć wydajność pracy m.in. przez zmniejszenie absencji chorobowej. Telepracę można wykonywać w ramach stosunku pracy lub na własny rachunek. W polskich warunkach jest to zazwyczaj praca wykonywana w domu, dlatego niektórzy proponują stosowanie umowy o pracę nakładczą, jako podstawę prawną świadczenia telepracy.
 
Największą przeszkodą w propagowaniu idei telepracy w naszym kraju jest bariera psychiczna występująca zarówno u pracodawców, jaki i pracowników. Dlatego też Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej zamierza popularyzować tę formę zatrudnienia. W Polsce Fundacja Fuga Mundi propaguje tę formę zatrudnienia reprezentując środowisko osób niepełnosprawnych, a Fundacja Centrum Promocji Kobiet upowszechnia telepracę jako szansę pracy dla kobiet.