Fedrowali aż do Afryki

Sto pięćdziesiąt osób uczestniczyło w V Biesiadzie Górniczej w Mszanie. Impreza odbyła się 27 listopada w Wiejskim Ośrodku Kultury i Rekreacji. Mszański WOKiR słynie z organizowania niepowtarzalnych zabaw, nic  dziwnego, że i tym razem wszystkie miejsca były zajęte. Zainteresowanie było tak ogromne, że już 13 listopada odbyła  się dodatkowa edycja tegorocznej biesiady. Uczestniczyło w niej kolejnych stu trzydziestu gości. Przygotowanie tej  imprezy nie byłoby możliwe bez zaangażowania wielu wspaniałych ludzi - społeczników z Mszany, którzy poświęcają swój  czas, siły  i pracę - dziękował wszystkim Mirosław Szymanek - dyrektor mszańskiego WOKiR-u.

Tak bydymy wszyscy pić....

V Biesiadę Górniczą w Mszanie rozpoczął popisowy koncert mszańskiej orkiestry dętej „Bim Band”. Prowadzi ją Erwin Bem (pseudonim  „Bimek”, stąd nazwa zespołu). Muzycy obowiązkowo wykonali m.in. podniosły hymn „Niech żyje nam górniczy stan!”. Po blisko półgodzinnym występie pałeczkę przejął zespół „Divers” na czele z samym dyrektorem Szymankiem, który w  górniczej czapce z białym pióropuszem przewodniczył zabawie. Jeszcze przed wejściem na salę (czyli do wymyślonej przez organizatorów kopalni „Mszana”) uczestników biesiady  przywitali dziarsko sztygarzy. W te role wcieliły się kobiety: Anna Wojtecka, Otylia Bem, Renata Szymanek, Urszula  Maciończyk, Aniela Gąsior oraz Renata Korcela (przewodnicząca mszańskiego Koła Gospodyń Wiejskich). Każdy z  biesiadników otrzymał w kopalnianej markowni znaczek i tak wyposażony mógł usiąść za stołem. Impreza rozpoczęła się  od przysięgi aktywnego uczestnictwa we wspólnej zabawie. Tak bydymy wszyscy pić, aż nom pęknie rzyć! -  deklarowali chóralnie biesiadnicy. Chwilę później do akcji wkroczyli na salę „piwoleje”, wnosząc na stoły  dzbany złocistego napoju. Inne trunki były surowo zakazane. Za naruszenie biesiadnej przysięgi można się było  spodziewać surowej „kary”, to znaczy „pieprzenia” albo „solenia” języka, niesubordynowani biesiadnicy byli też zakuwani  w dyby, dostawali pampersy, a jednej z kobiet ucięto język i pokazano go publiczności na talerzu. Na szczęście był to w rzeczywistości wołowy ozór...

Nie bier se dziołcho górnika!...

Na stoły trafiły też śpiewniki i raz po raz cała sala trzęsła się od wspólnego śpiewu: „Z tamtej strony rzeki, śpiewają  słowiki. Nie bier se dzioł-cho górnika, bo to pieron dziki!”. Co roku mszańska Biesiada Górnicza ma nieco inny scenariusz. W minionych latach mszańscy górnicy przebili się do  piekła i mieli do czynienia z Lucyperem i diabłami, w minionym roku wykopali skarb krasnoludków, który uratował  plajtującą kopalnię. Tegoroczna biesiada była równie zabawna. Z powodu wzrastającego zapotrzebowania na węgiel  otwarta została kopalnia „Mszana”. Górnicy dokopali się aż do Afryki. Publiczność została dla porządku podzielona na cztery górnicze oddziały i każdy uczestnik zabawy otrzymał stosowny  kask. Oddział elektryczny - zielony, maszynowy - niebieski, wydobywczy - brązowy, a szybowy - żółty. Takie kolory  były kiedyś na kopalni 1 Maja - mówił dyrektor Szymanek. Nakrycia głowy wykonali wcześniej wspólnie panie z  KGW, pracownicy WOKiR-u oraz członkowie Koła Emerytów i Rencistów. Nad oprawą plas-tyczną czuwała Anna Kokot. Na scenę wkroczył górnik przodowy (w tej roli Erwin Bem), który zaczął organizować brygadę. Kierownikiem robót  górniczych był Marian Kuś. Ekipa górnicza żwawo ruszyła wydobywać węgiel i już po chwili gdzieś z korytarza można  było usłyszeć dynamiczne postukiwania łopaty i dźwięk świdra. I już po chwili przed biesiadników wjechał pierwszy  wózek (dziecięcy!) węgla. Za taki sukces górnik przodowy otrzymał złoty medal - pomalowaną na złoto samochodową  felgę.

Bawili się do rana

Niebawem jednak się okazało, że górnicy dokopali się do Afryki na scenę w ciemnościach wyskoczyli murzyńscy  wojownicy na czele z wodzem i szamanem. W role te wcielili się: Roman Tatarczyk - wódz, Zygmunt Wolny - szaman, Franciszek Wawrosz oraz Waldemar Wojtecki - wojownicy. Tubylcy już zamierzali się mścić za naruszenie swoich granic, na szczęście wódz rozpoznał w jednym z inżynierów swojego syna. Publiczność zrywała boki ze śmiechu. Po zakończeniu części biesiadnej, rozpoczęła się zabawa taneczna, która trwała do rana. Teraz przez cały rok będziemy myśleć, co przygotować na następną biesiadę - mówił wczoraj dyrektor Szymanek. Zawsze tak jest, że ktoś rzuci jakiś pomysł, inni go podchwycą i w zasadzie tydzień nam wystarczy na przygotowanie scenariusza w zarysie. Bo dialogów nigdy nie piszemy. Wszystkie rozmowy to już nasza improwizacja - dodał szef mszańskiego WOKiR-u. Dodał, że przygotowanie biesiady, podobnie jak i innych imprez nie byłoby możliwe bez pomocy wielu oddanych społeczników, którzy wszystko robią z własnej woli i co roku z entuzjazmem włączają się w przygotowania. Są wśród nich m.in. panie z KGW, radni, członkowie Koła Emerytów i Rencistów i wielu innych.

Iza Salamon