Ananasy z naszej klasy

Często spotykamy się z twierdzeniem, że klasa jest bardziej, lub mniej zgrana. Nie oznacza to, że wszyscy w niej są jednogłośni i tacy sami. Każdy z nas prezentuje swoją osobą inną postawę i zachowanie. Wydawać by się mogło, że nie lubiani w klasie są „kujoni” zwani także intelektualistami. Zawsze są przygotowani na lekcje, bez zarzutów prowadzą zeszyty, mają najlepsze notatki, piszą najlepsze wypracowania, czy referaty. Niechętnie jednak dzielą się z innymi swoją erudycją, nie lubią przebywać wśród kolegów i koleżanek – lubią samotność. Innym typem jest tzw. kozioł ofiarny, który nie jest także zbyt lubianą osobą w społeczności klasowej. Jest roztargniony, nie pozbierany, bardzo zakompleksiony i bezbronny. Żyje on na uboczu, trudno mu znaleźć przyjazną duszę. Przywódca – to brzmi dumnie, ale są dwa rodzaje przywódców: nie lubiani i wprost uwielbiani. Ci pierwsi wykazują się pewnością siebie, chęcią podporządkowania sobie innych, lubią drwić, szydzić i szantażować innych. Typ przywódcy pozytywnego – to osoba godna naśladowania. Potrafi pogodzić naukę z życiem towarzyskim, łatwo nawiązuje kontakty i jest ogólnie lubiany przez resztę. Błazen klasowy – to ci dopiero ananasek – zawsze stara się zwrócić na siebie uwagę, wkupić się w łaski klasy. Ma on gotowy dowcip na każdą okazję, wydaje mu się, że musi zrobić „coś”, bo inaczej nie zostanie zauważony. Wśród nas jest jeszcze wiele innych typów np. cynik, szara myszka, samotnik itd. Większość z nich jest lubiana. Ale wszyscy do kupy wzięci tworzą prawdziwą społeczność klasową. Czy bez nich w klasie byłoby ciekawie i wesoło? Na przykład dzień, w którym klasowy kujonek jest nieprzygotowany, jest dla nas dniem poświęconym na plotki i opowiadanie innym tego historycznego wydarzenia, któremu warto by było poświęcić kartkę w kalendarzu. Wniosek też nasuwa się jeden: każda osobowość potrzebna jest do prawidłowego funkcjonowania instytucji, jaką jest klasa.

Agnieszka