Na ten sukces Racibórz czekał ponad 30 lat
Tegoroczna odsłona Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego okazała się szczęśliwa dla Raciborza. Stało się tak za sprawą dwóch reprezentantek naszego miasta, które otrzymały wyróżnienie w różnych kategoriach. Co ciekawe, w recytacji ostatnia nagroda, która trafiła do Raciborza, była przyznana ponad 30 lat temu. O niebywałym sukcesie Zuzanny Wieczosek rozmawiamy z jej trenerem – aktorem, poetą, animatorem kultury i artystą, raciborzaninem Jerzym Dębiną. Pan Jerzy również zapoczątkował sukcesy Raciborza w tej kategorii, bo w 1982 roku otrzymał w niej pierwsze miejsce.
– Tegoroczna, czyli 64. edycja Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego okazała się wyjątkowa dla Raciborza. Jednak zanim zaczniemy omawiać ten sukces, to wyjaśnijmy, co to tak właściwie jest OKR.
– Obecnie Ogólnopolski Konkurs Recytatorski jest podzielony na cztery turnieje: recytatorski, wywiedzione ze słowa, teatr jednego aktora oraz turniej poezji śpiewanej.
Wszystko zaczęło się jednak od recytacji i z czasem organizatorzy dodawali kolejne kategorie. W latach 70. uczestniczyło w nim 100 tys. osób. Z czasem jednak liczba uczestników zaczęła się zmniejszać, a konkurs rozgałęziać o kolejne turnieje, czyli te, które są obecnie. Aby dojść do przeglądu centralnego, należy przejść przez kilka szczebli. W Raciborzu odbywają się eliminacje rejonowe. Przeprowadza je Raciborskie Centrum Kultury i dedykowane są naszemu regionowi oraz Głubczycom. W przypadku eliminacji wojewódzkich startujemy przez Opole – tak postanowiliśmy kilka lat temu. Moje zaangażowanie w tym wszystkim polega natomiast na tym, że w przypadku eliminacji rejonowych jestem jurorem. Kiedy uczestnicy przechodzą dalej, wynajmowany jestem jako instruktor, który prowadzi już konkretne osoby.
– Wyniki tegorocznej odsłony konkursu były bardzo dobre dla Raciborza. Agnieszka Rajda z teatru Tetraedr została wyróżniona w kategorii teatru jednego aktora za spektakl „Pływak” na podstawie powieści Z. Bánk w reżyserii Grażyny Tabor. Z kolei Zuzanna Wieczosek przygotowywana przez pana w kategorii recytatorskiej za wiersz „Wygnanie” Anny Kamieńskiej oraz fragment prozy z „Braci Karamazow” Fiodora Dostojewskiego.
– Tak, to bardzo ważne nagrody. Dziewczyny zostały wyróżnione za swoją pracę i bardzo rzadko zdarza się tak, że aż dwie osoby z danego miasta wygrywają w tej samej edycji. Należy pamiętać, że wyróżnienie to pierwsze miejsce po podium.
– W przypadku recytacji Racibórz od ponad 30 lat nie miał laureata w finale OKR-u.
– Tak, pierwszym zwycięzcą w tej kategorii z Raciborza byłem ja. Zająłem pierwsze miejsce i było to w 1982 roku. Rok później udało mi się wygrać w kategorii teatr jednego aktora. Pod koniec lat 80. kolejną osobą z Raciborza, która została nagrodzona za recytację, była Sylwia Głaszczyk, którą prowadziła Teresa Adamska. Sylwia wykształciła się na aktorkę i tak też pracowała, jednak niestety miała nieszczęśliwy wypadek i zmarła. To była jednak ostatnia osoba z Raciborza uhonorowana w tej kategorii w OKR-ze. Po tym czasie wyróżniona została właśnie Zuzanna Wieczosek.
– Jaka jest więc recepta, aby tegoroczny sukces powtórzyć i nie czekać kolejnych 30 lat?
– Nie będzie nasze miasto tyle czekało. Bo to jest kwestia tylko tych ludzi. Jeśli przyjdą do mnie, to im pomogę. Jeśli przyjdzie dużo więcej, to ta szansa jest o wiele większa. Zawsze jak się już opiekowałem jakąś osobą, to minimum ten finał centralny był.
– Sukces dziewczyn należy wychwalać, jednak tak naprawdę zainteresowanie młodego pokolenia szeroko pojętą sztuką jest znikome. Pan jako aktor, poeta, animator kultury i artysta co uważa na ten temat?
– Nie da się ukryć, że to zainteresowanie jest elitarne. Kiedyś było inaczej, bo był inny ustrój, nie było internetu, a w telewizji były dwa programy. Więc gdzieś ten wentyl musiał być. Teraz jednak tych różnych zdarzeń dookoła kultury jest mnóstwo, gdzie można się uzewnętrznić. Ludzie mają więc szerokie spektrum.
– A co daje nam sztuka?
– Ma wiele różnych zalet. Na pewno działa terapeutycznie. Jeśli się źle czujemy, albo chcemy poczuć jakiś rodzaj emocji, to sięgamy do poezji – oczywiście, jeśli wiemy gdzie szukać. Druga strona to typowa estetyczna, czyli sztuka rozwija wyobraźnię. Jeśli też ktoś chce łamać, walczyć z pewną rzeczywistością, to najlepiej jak robi się to właśnie za pomocą sztuki.
Rozmawiał Dawid Machecki
Najnowsze komentarze