Eryk Okoń twórca sukcesów raciborskiej Arabeski

Pomimo, że od siódmej klasy uczył się gry na skrzypcach, Eryk Okoń po maturze zdecydował, że będzie studiować filologię angielską na Uniwersytecie Jagiellońskim. – Angielskiego zacząłem uczyć się w liceum, w sumie trzy lata. Moim sukcesem był zdany egzamin, porażką, że nie dostałem się, ponieważ na stu kandydatów, czekało zaledwie dziewięć wolnych miejsc na uczelni – opowiada o swych młodzieńczych planach.

Pochodzi z nieodległych Gorzyc. Po ukończeniu Studium Nauczycielskiego w Raciborzu rozpoczął pracę w miejscowym Technikum Ekonomicznym. – Miałem propozycje w Kluczborku i Czerwionce, to jednak w Raciborzu panował ten niezwykły intelektualno-artystyczny klimat, który bardzo mi odpowiadał – wspomina.

Profesor Aleksander Orłowski, pomagając w znalezieniu pracy młodemu nauczycielowi, zaprowadził go najpierw do I Liceum Ogólnokształcącego. Dyrektor Irena Ścibor-Rylska zapewniała, że znajdzie dla niego miejsce w szkole, ale za rok.

Drugim miejscem, do którego przywiódł profesor Eryka Okonia było Technikum Ekonomiczne. Tam od razu mu się spodobało. – Lepiej nie mogłem trafić: ambitna i kulturalna pani dyrektor Maria Mrzygłód, wokół nobliwe grono doświadczonych nauczycieli, głównie ze środowiska lwowskiego. Dostałem niesamowita kindersztubę – śmieje się.

Nauczyciel – rówieśnik

W „Ekonomiku” rozpoczął pracę w roku szkolnym 1961 – 1962. Wiosną 1962 r. odbyła się wielka uroczystość, podczas której nadano szkole imię Emanuela Smołki. W przygotowanie programu zaangażowano całą młodzież i wszystkich nauczycieli. Opracowanie części muzycznej (występy chóru i mniejszych zespołów wokalnych oraz akompaniament zespołowi tanecznemu i grupie recytatorskiej) powierzono młodemu nauczycielowi muzyki.

– Prowadzenie zespołów, a zwłaszcza licznego chóru było niełatwym zadaniem dla 21-letniego wówczas pedagoga, część uczennic była zaledwie o 2 – 3 lata młodsza. Można więc mówić o niemal rówieśniczych relacjach z młodzieżą. A jednak nieprzerwanie przez 21 lat dyrygował ok. 80-osobowym chórem szkolnym.

W 1968 r. gościła w Raciborzu znana piosenkarka jazzowa Katarzyna Bovery z zespołem „Białe Kruki”. Na spotkaniu z gwiazdą uzgodniono, że żeński zespół wokalny z Technikum Ekonomicznego przyjmie nazwę „Boverynki”. Już w maju tegoż roku zespół dokonał pierwszych nagrań w Radiu Opole, a w lipcu wystąpił po raz pierwszy w programie Telewizji Katowice. Potem były kolejne nagrania z orkiestrą TV Katowice. „Boverynki” wielokrotnie brały też udział w programach telewizyjnych.

Poza tym śpiewające dziewczęta z „Ekonomika” uczestniczyły w przeglądach piosenek. W 1969 r. „Boverynki”, jako jedyny zespół z Opolszczyzny, zakwalifikował się do finału Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Raciborski tercet wystąpił wtedy w składzie: Stefania Niewrzoł, Małgorzata Kozyra i Joanna Penkała.

Jak „Boverynki” stały się „Arabeskami”

Wiosną 1970 r. Ośrodek TV Katowice przygotował program „Gość trzech wieczorów”, z udziałem zespołu wokalnego z Raciborza. W trakcie emisji na „żywo” telewidzowie zaproponowali  nową nazwę dla zespołu – „Arabeska”. Już w czerwcu „Arabeska” wzięła udział w koncercie „Każdy kiedyś zaczynał” Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Po tym występie posypały się propozycje koncertów estradowych agencji artystycznych oraz kolejnych programów telewizyjnych, m.in. „Melodie wielkiego ekranu”, w którym również występowali Skaldowie.

Przez kolejne lata skład zespołu zmieniał się kilkakrotnie. W 1972 r. tercet „Arabeska” na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze zdobywa Brązowy Samowar oraz Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki. Zespół tworzyli wtedy Helena Wójcik, Urszula Ziemkiewicz i Andrzej Tarnowski – wieloletni wokalista grupy „Ryzykanci”. W następnym roku kwartet „Arabeska” w składzie: Helena Kustos, Daniela Rogoś, Helena Wójcik i Andrzej Tarnowski bierze udział w Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu. W tym samy składzie, w 1974 r. zespół zakwalifikował się do koncertu debiutów festiwalu opolskiego.

Udział we wszystkich tych festiwalach był poprzedzony wielostopniowymi eliminacjami: miejskimi, powiatowymi, wojewódzkimi, międzywojewódzkimi i ogólnopolskimi. – Nie było łatwo, jednak jak już zespół zakwalifikował się do festiwalu, to Polska wydawała się wcale nie taka duża pod względem środowiska muzyki rozrywkowej – zapewnia Eryk Okoń.

To była renoma, a jednocześnie wielkie przeżycie, zwłaszcza dla młodych adeptów piosenkarstwa, znaleźć się w gronie najbardziej znanych postaci polskiej piosenki. – Doskonale pamiętamy atmosferę panującą nie tylko w amfiteatrze opolskim, kawę pitą przy stolikach sąsiadujących z tymi, przy których siedzieli m.in. Maryla Rodowicz, Czesław Niemen w towarzystwie swej pięknej żony, czy Czerwone Gitary – wspomina pan Eryk.

Oprócz wspomnianych wokalistów zespół „Boberynki”, a następnie „Arabeski” tworzyły: Danuta Palik, Gabriela Kosmol, Krystyna Kondziołka, Danuta Jesionek oraz Irena Wierzbicka. Zespół „Arabeska” zakończył działalność artystyczną w 1975 r.

W 1982 r. Eryk Okoń przeniósł się do Studium Nauczycielskiego, gdzie pełnił funkcję wicedyrektora studium, a następnie kierownika kierunku muzycznego. Pracę zawodową o charakterze muzycznym zakończył w 1991 r., podejmując się jeszcze prowadzenia zajęć w niepełnym wymiarze w Nauczycielskim Kolegium Języków Obcych.

(ewa)