Zarys Dziejów Nekropolii Raciborskich

Cmentarz przy ul. Głubczyckiej

Cmentarz  o powierzchni 2.168,6 ha wraz z parkingiem przed cmentarzem, założony został w listopadzie 1908 roku, o czym świadczy krzyż cmentarny. Układ cmentarza nie uległ zmianie od chwili powstania. W przeważającej liczbie występują tu nagrobki wolno stojące, reprezentowane przez krzyże i płyty oraz inne formy architektoniczne. Najstarsze nagrobki pochodzą z 1909 roku. Są to nagrobki wolno stojące: Anna Przypadka i Franciszek Gamoń. Wśród nagrobków wolno stojących przeważają formy geometryczne, nagrobki figuralne są nieliczne i w większości występują u dzieci, jak figurka aniołka stojącego przy drzewie z konarami „Getrud i Wilhelm i Max Koza” lub w cześci pionowej, kształtu trapezu, płaskorzeźbiona głowa dziewczynki z 1927 roku, Hildegardy Unruch, względnie z 1936 r. Philippa Stratoscha płaskorzeźbiona postać klęczącego chłopca z różą. 

Sposród występujących nagrobków na uwagę zasługuje monument, poświęcony poległym żołnierzom I wojny światowej, który reprezentuje stojący na podium sarkofag z inskrypcją na ścianie frontowej, zaś na sarkofagu znajduje się forma bramy triumfalnej ujęta filarami na cokołach, między którym są umieszczone tablice, dziś bez inskrypcji, nad nimi prostokątne płaskorzeźby, przedstawiające po jednej stronie stary cmentarz, zaś po drugiej postać umierającego żołnierza. Całość zwieńczona jest poprzeczną listwą z wypukłorzeźbionymi datami: 1914 – 1918, między którymi widnieje napis „PRO PATRIA”. Na omawianym cmentarzu znajduje się ogółem około 3500 nagrobków i mogił.

Kazimierz Świtliński