Oddany miastu

Był m.in. członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, członkiem zarządu Klubu Inteligencji Katolickiej, członkiem Rady Stowarzyszenia Paneuropa „Silesia”, działaczem samorządu spółdzielczego PSS „Społem”. Współorganizował Śląski Uniwersytet Trzeciego Wieku. Był jego najstarszymn studentem i jednocześnie wykładowcą Seniorem.

Urodził się 11 kwietnia 1920 r. w Czeladzi. Ukończył Liceum Handlowe.  W 1938 r. rozpoczął studia w Wyższym Studium Społeczno-Gospodarczym w Katowicach. Po zakończeniu działań wojennych odpowiadając na apel wojewody śląsko-dąbrowskiego wyjechał z pierwszą grupą administracyjną na Ziemie Zachodnie. 9 maja 1945 r. został kierownikiem rachuby Starostwa Powiatowego w Raciborzu. W listopadzie tego roku został wybrany I sekretarzem Komitetu Powiatowego PPS. Postanowił związać się na stałe z Raciborzem. W 1948 r. zawarł związek małżeński z raciborzanką Marią Kusz. Owocem tego szczęśliwego małżeństwa była czwórka dzieci: Stanisław, Elżbieta, Barbara i Regina.

Pracował jako główny księgowy w Gorzelni Przemysłowej (1948-1949) i  kierownik Hurtowni Centrali Odzieżowej (1949-1952). W 1953 r. zostaje wybrany prezesem zarządu Spółdzielni Inwalidów „Raciborzanka”. W latach 1953-1970  był dyrektorem Miejskiego Handlu Detalicznego, a od 1971 r. do 1976 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. handlowych w WPHS. Od 1976 r. aż do emerytury w 1981 r. pracował na stanowisku kierownika działu organizacyjno-prawnego i sekretarza technicznego Rady Nadzorczej PSS „Społem”.

Obok pracy zawodowej p. Zygmunt zawsze znajdował czas na działalność społeczną. Był współzałożycielem i działaczem PPS w Raciborzu, radnym Powiatowej Rady Narodowej, radnym Miejskiej Rady Narodowej oraz przewodniczącym Komisji Handlu i Usług.

W 1960 r. został skreślony z ewidencji członków PZPR za otwarcie deklarowany światopogląd chrześcijański.

W latach 1960-1971 był przewodniczącym Samorządu Mieszkańców, przwodniczącym Komitetu Rodzicielskiego przy Szkole Podstawowej nr 8. w okresie 1961-75 pełnił funkcję przewodniczącego Powiatowego Zarządu Opolskiego Towarzystwa do Walki z Gruźlicą, był działaczem Polskiego Czerwonego Krzyża, Towarzystwa Przyjaciól Dzieci, Związku Zawodowego Pracowników Handlu i Spółdzielców. Przez trzy lata pełnił funkcję prezesa Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej w Raciborzu.

Jako przewodniczący Społecznego Komitetu Budowy Stadionu zmobilizował rodziców z SP nr 8 i nr 3 do pracy w czynie społecznym przy wznoszeniu tego obiektu sportowego. Inicjatywa ta w 1970 r. skończyła się sukcesem (utworzeno SMS przy ul. Kozielskiej). W tym też czasie Zygmunt Szkoc przewodniczył Społecznemu Komitetowi Budowy Poradni Przeciwgruźliczej przy ul. Warszawskiej. Od początku lat 60-tych był sekretarzem w Towarzystwie Miłośników Ziemi Raciborskiej.

Otrzymał wiele wyróżnień, m.in. był odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem XXX-lecia PRL, Medalem „Zasłużony Działacz Ziemi Raciborskiej”, Złotą Odznaką „Zasłużony w Rozwoju Województwa Katowickiego”, Złotą Odznaką „Zasłużony Opolszczyźnie”, Srebrną Odznaką Honorową Opolskiego Towarzystwa Walki z Gruźlicą, Złotą odznaką Przyjaciela Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, Honorową Odznaką Polskiego Czerwonego Krzyża.

Zainteresowania Szkoca skierowane były ponadto na literaturę. W 2002 r. TMZR wydało tomik Jego wierszy pt.: „Echo dawnych uczuć”.

(MiR)